روزنامه نیویورک تایمز از دو رویا می نویسد: یکی ایزلبت میراندا که آرزو دارد روزی یک مغازه نانوایی داشته باشد تا بتواند همه نوع شیرینی و کلوچه سنتی مکزیکی در آن بفروشد. در حال حاضر او در یک دکه کوچک در بازارچه‌ای در سان فرانسیسکو، فقط دونات درست می‌کند و می‌فروشد.
و دیگری از مت کوهن که برای فروشندگان غذای خیابانی کیوسک‌های قابل حمل تولید می‌کند که اندازه و شکل آن متناسب با شرایطی که از آن استفاده می‌شود، تغییر می‌کند. این کیوسک می‌تواند کار افرادی مثل خانم میراندا را راحت کند؛ کیوسک‌هایی که آقای کوهن می‌سازد، آشپزها را از شر پیشخوان‌های نامناسب دکه، سایبان پارچه‌ای، کولرهایی که باید مرتب با یخ پر شوند نجات می‌دهند. آنها همچنین نیازی به درست کردن غذا در یک آشپزخانه دیگر و حمل آنها به دکه و تمیز کردن مداوم آن ندارند. فعالیت‌هایی که وقت زیادی را موقع باز و بسته کردن دکه از خانم میراندا و آشپزهای دیگر می‌گیرند. در این کیوسک‌ها آنها می‌توانند فقط به فکر پخت و پز غذاهایشان باشند.
از زمانی که آشپز معروف لس آنجلس، روی چوی، در سال ۲۰۰۸ اقدام به فروش کباب در یک کامیون اغذیه‌فروشی سیار کرد، این حرفه در آمریکا به شدت رونق یافته است و هر روز پرطرفدارتر می‌شود. در حال حاضر بیش از ۴۰۰۰ کامیون سیار در سراسر آمریکا به این کار مشغولند.
آقای کوهن مدت سه سال است که به ساخت این کیوسک‌ها و دریافت مجوز برای نصب در منطقه خلیج سانفرانسیسکو مشغول است. فروشندگان غذا در این منطقه می‌توانند به قیمت ۵۰۰ دلار در روز یک کیوسک را اجاره کنند؛ تمیز کردن و نگهداری کیوسک نیز در این هزینه گنجانده شده است.
قیمت پایه این محصول برای سایر مشتریان ۶۵ هزار دلار است که تقریبا معادل قیمت یک کامیون اغذیه‌فروشی سیار است؛ با این تفاوت که آقای کوهن با این قیمت سه کیوسک را به مشتری می‌فروشد و بنابراین خریدار می‌تواند در سه منطقه مختلف به فروش خوراکی بپردازد: کاری که با یک کامیون قابل انجام نیست. از سوی دیگر هزینه‌های نگهداری و تعمیرات را نیز برای صاحبش به همراه ندارد.
کوهن تاکنون توانسته یک مشتری ثابت به نام کافه Stumptown پیدا کند. این کافه در مشارکت با شرکت گوگل، کیوسکی سفارش داده که یک دستگاه اسپرسوساز خوب در آن قرار گرفته و قرار است در سال میلادی جدید به دفاتر مرکزی گوگل سرویس بدهد.
برگرفته از: The New York Times
