زنان در اقتصاد: توازن ناکارآمد

اقتصاددانان خود را مولد توضیح‌ها و تفسیرهای منطقی می‌دانند. اما اگر حضور زنان را در این رشته بررسی کنیم، متوجه می‌شویم حداکثر قاطع اقتصاددانان آکادمیک، مردان هستند. اطلاعاتی که از وب‌سایت‌های دانشگاهی به دست آمده نشان می‌دهد حدود ۲۰ درصد اقتصاددانان ارشد در اروپا را زنان تشکیل می‌دهند. در آمریکا، ۱۵ درصد اساتید این رشته زن هستند. در دانشگاه هاروارد که معتبرترین دانشکده اقتصادی دنیا را دارد، از میان ۴۳ نفر از اعضای هیات علمی این دانشکده، تنها ۳ نفر زن هستند.

حضور زنان در رشته اقتصاد در مقایسه با سایر رشته‌های علوم انسانی و علوم اجتماعی کمتر است، اما این کمبود در رشته‌های دیگری مثل ریاضی، مهندسی و فیزیک هم دیده می‌شود. مجله اکونومیست از قول برخی از اساتید برجسته اقتصاد می‌نویسد، زنان در این رشته با سقف شیشه‌ای ضخیم‌تری مواجهند و احتمال استاد شدن آنها ۱۲ واحد درصد کمتر از مردان است. در دانشگاه‌های آمریکا، بیش از نیمی از مردانی که به درجه استاد یاری رسیده‌اند (۵۶٪) می‌توانند ظرف هفت سال به درجه استاد تمامی در رشته اقتصاد برسند، در حالی که این رقم برای زنان تنها ۲۹٪ است. در دیگر علوم اجتماعی و طبیعی، این اختلاف دیگر مثل گذشته وجود ندارد. همه اینها در حالی است که دانشجویان لیسانس زن در رشته اقتصاد،‌ به طور میانگین وضعیت تحصیلی بهتری نسبت به همکلاسی‌های مرد خود دارند.

بررسی‌ها نشان می‌دهند زنان اقتصاددان عقاید متفاوتی با مردان دارند. یک نظرسنجی از اقتصاددانان آمریکایی که در سال ۲۰۱۳ انجام شد، به این نتیجه رسید که مردان بیشتر از زنان، با افزایش حداقل دستمزد و نظام بازتوزیع مخالفند. اگر پای جهت‌گیری‌ جنسیتی به میان بیاید، این موضوع می‌تواند برای سیاست‌گذارانی که از اقتصاددانان آکادمیک تحلیل و توصیه می‌خواهند، اثراتی به دنبال داشته باشد.

تصور اینکه اگر تبعیض جنسیتی وجود نداشت دنیا به چه صورتی بود، کار بسیار دشواری است. اما بدون شک به کارگیری رویکردهایی که در قوانین کار تنها در جهت حمایت مردان نباشد، می‌توانند به افزایش حضور زنان در سطوح بالای دانشگاهی کمک کنند. برای مثال موشکافی اینکه چرا تعداد زنان پس از پایان تحصیلات لیسانس نسبت به مردان به شدت کاهش می‌یابد و یا تعیین سهم هر فرد در مقالات دانشگاهی که به صورت گروهی نوشته می‌شوند، می‌توانند به کاهش جهت‌گیری‌های عمدی در این موضوع کمک کنند. مطالعات نشان می‌دهند بالا بردن میزان پذیرش زنان در هیات‌های علمی دانشگاه‌ها، مشوقی قدرتمند برای زنان تحصیلکرده‌ای است که به دنبال پست‌های ارشد هستند.