مادر شدن می‌تواند با ایجاد تاخیر در پیشرفت و اثرگذاری بر درآمد یک زن، مسیر شغلی او را تغییر دهد. گزارشی که اداره ملی تحقیقات اقتصادی آمریکا با نگاهی به داده‌های جمعیتی دانمارک اخیرا منتشر کرده، نشان می‌دهد بچه‌دار شدن باعث ایجاد شکاف جنسیتی ۲۰ درصدی در پرداخت حق و حقوق زنان در بلندمدت می‌شود. این محققان می‌گویند وقتی متغیرهایی مثل مهارت، سطح، بخش و تصدی شغلی نقصی نداشته باشند، بچه‌دار شدن مهم‌ترین دلیل شکاف جنسیتی ثابت در پرداخت دستمزد محسوب می‌شود. اقتصاددانان به طور کلی معتقدند چون مسوولیت‌های نگهداری از فرزندان به طور نامتناسبی به زنان واگذار شده، زنانی که فرزند دارند با کاهش بهره‌وری و نیز تبعیض از سوی کارفرما مواجه می‌شوند.
بررسی دیگری باز هم با استفاده از داده‌های دانمارکی (کشوری که یکی از پیشرفته‌ترین سیاست‌های اجتماعی را در این خصوص دارد) در سال ۲۰۱۶ انجام شده که نشان می‌دهد زنان در سنین مختلف بعد از تولد اولین فرزندشان، کاهش درآمد کوتاه مدت چشمگیری را تجربه می‌کنند. همچنین زنانی که اولین فرزندشان در ۳۱ سالگی یا بعد از آن به دنیا می‌آید، در مقایسه با زنانی که در سنین پایین‌تر بچه‌دار می‌شوند، مزایای مالی بیشتری دارند. زنانی که تحصیلات دانشگاهی دارند و بین سنین ۳۱ تا ۳۴ سالگی بچه‌دار می‌شوند، به طور متوسط ۱۳ درصد بیشتر از زنانی با همین شرایط که بچه‌دار نشده‌اند، درآمد دارند. دلیل آن این است که مادرانی که سن بالاتر دارند، کارمندان باتجربه‌تری هستند و جایگزین کردن آنها برای کارفرما هزینه‌برتر است و در نتیجه ترجیح می‌دهند آنها را حفظ کنند. تحقیقات دیگری هم نشان داده زنانی که دیرتر بچه‌دار می‌شوند، مدیریت زمان بهتری دارند، جریانات کاری خود را بهتر کنترل می‌کنند و از نظر مالی باثبات‌ترند. البته اثری که مادر شدن بر شرایط کاری دارد، در هر بخشی متفاوت است و به رویکرد ویژه کارفرماها بستگی دارد. همه کارفرماها متعهد به رعایت حقوق زنان نیستند؛ مثلا دولت انگلیس در یک بررسی متوجه شده بیش از یک سوم کارفرماها در بخش خصوصی هنگام مصاحبه‌های کاری، از زنان در مورد تصمیم آنها برای بچه‌دار شدن سوال می‌کنند، در حالی که این موضوع از سال ۱۹۷۵ غیرقانونی شده است.
برگرفته از: The Financial Times
