پوپولیست‌ها معمولا دست روی مشکلاتی می‌گذارند که مردم کشورشان از آنها آزار می‌بینند. البته معمولا هم راه حل‌های کافی برای این مشکلات ندارند. یکی از این مشکلات بالا بودن قیمت دارو در آمریکا است که دونالد ترامپ در وعده‌های انتخاباتی خود، لزوم کاهش آن را مطرح کرده بود.
قیمت دارو در آمریکا گران‌تر از کشورهای دیگر است. مثلا قیمت یک ماه عرضه داروی هاروونی که هپاتیت C را درمان می‌کند، در آمریکا ۳۲،۱۱۴ دلار و در سوییس ۱۶،۸۶۱ دلار است. قیمت سالانه برخی داروهای سرطان به بیش از ۱۵۰ هزار دلار در سال می‌رسد.
ترامپ وعده داده بود که واردات دارو را تسهیل می‌کند و شرکت‌های داروسازی داخلی را مجبور می‌کند قیمت‌های خود را پایین بیاورند و احتمالا همین وعده باعث شد اکثر افراد مسن به او رای بدهند. اما طرح رییس جمهور آمریکا که خودش آن را «جامع‌ترین اقدام در تاریخ برای کاهش قیمت داروهای تجویزی» نامیده، قابلیت اجرا ندارد. بیشتر پیشنهادهایی که او مطرح کرده به مصوبه قانونی نیاز دارند که در حال حاضر امکان آن وجود ندارد.
ترامپ موضوع دیگری را هم مطرح کرده که خوشایند شرکت‌های داروسازی است – اینکه خارجی‌ها مسوول بالا بودن قیمت داروهای تجویزی هستند. این بحث مطرح است که چون اروپایی‌ها پول کمتری بابت خرید دارو می‌پردازند، آمریکایی‌ها باید با هزینه کردن بیشتر این کمبود را جبران کنند. ترامپ وعده داده با مذاکرات تجاری از کشورهای دیگر می‌خواهد مدت زمان امتیاز انحصاری داروهای ساخت آمریکا افزایش یابد و در نتیجه هزینه‌های خرید دارو برای دولت‌های خارجی بیشتر شود. اما حتی اگر این اتفاق هم بیفتد، قیمت دارو در آمریکا یک سنت هم کاهش نخواهد یافت، چون آستانه قیمت در سطحی باقی می‌ماند که بازار تحمل آن را دارد.
به جز این راهکارهای رادیکال، فرصت‌های زیادی برای اجرای اصلاحات مفید وجود دارد. دولت می‌تواند «طرح سلامت» برای سالخوردگان را قدرتمندتر کند تا به طور مستقیم با شرکت‌های داروسازی در مورد قیمت چانه‌زنی کند. نوآوری‌های بیشتری برای حل این مساله مورد نیاز است، اما تا زمانی که دولت آمریکا قیمت‌ها را کنترل نکند، قیمت داروهای جدید همچنان بالا خواهد ماند.
