اگر نیمی از شرکت‌های دنیا توسط زنان اداره شوند…

سال ۲۰۶۹ است و در نشست سالانه مجمع جهانی اقتصاد در شهر داووس، تقریبا یک قرن بعد از اینکه کاترین گراهام، اولین مدیر عامل زن یک شرکت آمریکایی شد، نیمی از مدیران عامل شرکت‌ها در سراسر دنیا را زنان تشکیل می‌دهند.

شروع این تحول در سال ۲۰۱۸ بود. در آن زمان، تنها ۷ درصد سران دولتی، ۱۵ درصد اعضای هیات مدیره‌ها و حدود ۳ درصد مدیران عامل زن بودند. از میان شرکت‌های فورچون ۵۰۰ تنها ۲۳ شرکت به دست زنان هدایت می‌شدند. مجمع جهانی اقتصاد در سال ۲۰۱۷ بررسی کرده بود با توجه به روند کند تغییرات، ۲۱۷ سال طول می‌کشد تا شکاف جنسیتی از بین برود و این در حالی بود که حتی در کشورهای ثروتمند، زنان به اندازه مردان و حتی بیشتر تحصیلات داشتند و ۴۷ درصد کل نیروی کار در جهان را تشکیل می‌دادند.

در اواخر سال ۲۰۱۸ اتفاقات تازه‌ای افتاد. خشم عمومی در مورد آزارهای جنسی دوباره شعله‌ور شد که خشونت جنسی و تبعیض دستمزد در برخی مشاغل علیه زنان را مورد تاکید قرار می‌داد. وقتی شرکت‌ها تحت فشار قرار گرفتند تا جزییات رقم دستمزدهایی که پرداخت می‌کردند را منتشر کنند، مشخص شد در صنایع مختلف، زنان را کمتر برای پست‌های ارشد در نظر می‌گیرند. همه چیز به یک مشکل واحد اشاره داشت که در صدر اخبار قرار گرفت: نابرابری در دسترسی به قدرت.

مهم‌ترین تغییری که در سال ۲۰۱۸ رخ داد، این بود که مردان هم وارد ماجرا شدند. در آن زمان، آنها علاوه بر اینکه ۹۵ درصد شرکت‌ها را مدیریت می‌کردند، ۸۰ درصد تصمیم‌های کسب‌وکار را می‌گرفتند و بخش عمده‌ای از سرمایه را تحت کنترل داشتند.

در اجلاس ۲۰۱۹ داووس مقرر شد که ظرف ۵۰ سال، سهم زنان و مردان در مدیریت عامل شرکت‌ها و سازمان‌ها نصف-نصف شود. این تصمیم در شروع کار شرایط را بدتر کرد. واحدهای خشمگین منابع انسانی واکنش منفی نشان دادند. مردانی که پست‌های ارشد داشتند، قبول نمی‌کردند به زنان زیردست خود آموزش بدهند و یا از آنها حمایت کنند. خشونت علیه زنان افزایش یافت و گروه‌های خشمگین مردان در اعتراض به اینکه شغل‌هایشان دزدیده شده، تظاهرات سراسری راه انداختند.

در سال ۲۰۲۱ شرایط کمی بهبود پیدا کرد. مصرف‌کنندگانی که قدرت داشتند، شرکت‌هایی را که رویکرد جنسیتی داشتند تحریم کردند و دولت‌ها تغییراتی در قوانین مرخصی زایمان و نگهداری از کودکان اعمال کردند. مدارس ملزم به تضمین یادگیری برابر مهارت‌های ریاضی و القای اعتماد به نفس به دختران شدند و این موضوع شرکت زنان در رشته‌های علوم ریاضی، تکنولوژی و مهندسی در دانشگاه‌ها را افزایش داد.

به کمک پیشرفت‌های فرهنگی و تکنولوژیک که دورکاری و کار انعطاف‌پذیر را عادی کرده، زنان به اندازه مردان کار تمام وقت می‌کنند. رفع موانع دیگر هم باعث شد شرکت‌ها روند ارزیابی و ارتقای کارکنان را بدون نگاه جنسیتی و بر اساس مهارت‌ها و تجربیات کیفی افراد پیش ببرند. و حالا ۵۰ سال پس از نشست ۲۰۱۹ داووس، بالاخره نیمی از مدیران عامل در کل دنیا، زن هستند.

این مطلب خلاصه‌ای از مقاله “If 50% of CEOs were women” در مجله اکونومیست است.