وقتی سرآشپز سرشناس آمریکایی و چهره تلویزیونی، آنتونی بوردین، در ماه ژوئن خودکشی کرد، چارلز فورد، مدیر یک رستوران گران قیمت در شیکاگو تصمیم گرفت دیگر در مورد سه تجربه خودکشی خودش ساکت نماند.
آقای فورد 31 ساله که بین اواخر سال 2015 و بهار 2016 سه بار تلاش کرده بود رگ دستش را بزند می‌گوید افرادی که تجربه ناکام خودکشی یا دیگر بحران‌های احساسی را داشته‌اند، معمولا درد خود را پنهان می‌کنند. «اما دیگر نباید این روند را ادامه دهیم و اولین قدم این است که آشکارا در مورد آن صحبت کنیم.» آقای فورد می‌گوید دو سال است که دستکش‌های بلند می‌پوشد تا همکارانش متوجه کاری که کرده نشوند.
خودکشی بوردین برای فورد و خیلی‌های دیگر یادآور نیمه تاریک صنعت 800 میلیارد دلاری رستوران‌داری است. این صنعت یکی از بالاترین نرخ‌های استفاده غیرقانونی از مواد مخدر و الکل و بیماری‌های روانی را دارد.
برخی گروه‌ها تحقیقاتی را در مورد دلایل این موضوع شروع کرده‌اند و مرگ آقای بوردین به این تلاش‌ها فوریت داده است.
بسیاری از کسانی که در این صنعت کار می‌کنند، می‌گویند ماهیت بی‌رحم فرهنگ آشپزخانه رستوران‌ها بخشی از مشکل است و سختگیری‌های جسمی و احساسی در این کار ارزش محسوب می‌شود. خیلی از رستوران‌داران می‌گویند که در دوران کاری خود به عنوان آشپز با رفتارهای خشن سرآشپزها مواجه شده‌اند و این باعث شده الان خودشان بر سر نیروهای خود فریاد بکشند.
تنها حدود 15 میلیون نفر در آمریکا (معادل تقریبا 10 درصد نیروی کار) به نوعی در صنعت رستوران‌داری این کشور کار می‌کنند. به گفته رییس انجمن روانشناسی آمریکا، ساعات کاری طولانی، کار سخت، استرس زیاد و نبودن قوانین بیمه‌ای درست، همگی در بروز مشکلات فکری و رفتاری افراد در این صنعت نقش دارند.
اداره آمار آمریکا می‌گوید آشپزهای رستوران‌ها به طور میانگین ساعتی 12.10 دلار دستمزد می‌گیرند. حتی افرادی که از مدارس آشپزی فارغ‌التحصیل می‌َشوند و در رستوران‌های شیک شهرهای گران کار می‌کنند، از این امر مستثنی نیستند.