اتحادیه اروپا قصد دارد کنسرسیومی از شرکت های مطرح اروپایی را به منظور توسعه تکنولوژی باتری تشکیل دهد تا این قاره نیز وارد عرصه رقابت با آمریکا و آسیا در این بازار رو به رشد شود. این کنسرسیوم از مدل همکاری کشورهای اروپایی برای تاسیس ایرباس نمونه برداری میکند.
معاونت کمیسیون اروپا در امور انرژی، ماروس سفکوویچ، در روز ۱۱ اکتبر میزبان نشستی با حضور مدیران شرکت‌هایی همچون شرکت محصولات شیمیایی BASF آلمان، خودروسازانی مثل BMW و تولیدکنندگان باتری خواهد بود. بودجه حمایتی اتحادیه اروپا برای این طرح بیش از ۲.۲ میلیارد یورو است.
طبق اعلام بانک گلدمن ساکس، رواج استفاده از خودروهای الکتریکی تا سال ۲۰۲۵، تقاضای جهانی برای باتری های لیتیوم ـ یونی را تا ۵۰ میلیارد دلار خواهد رساند. البته این بانک انتظار دارد قاره آسیا غلبه بیشتری بر این بازار داشته باشد.
شرکت‌های خودروسازی اروپایی پیش از اعلام قوانین سختگیرانه اتحادیه در مورد انتشار گازهای گلخانه ای در سال ۲۰۲۱، افزایش فروش خودروهای الکتریکی را پیش‌بینی کرده‌اند. شرکت خدمات مالی UBS سوییس ارزیابی کرده که فروش خودروهای الکتریکی ظرف پنج سال از خودروهای بنزینی بیشتر خواهد شد.
با این حال، بلندپروازی های اروپا برای تولید باتری های شارژکننده این خودروها چندان خوب پیش نرفته است. در حالی که کشورهایی مثل چین، ژاپن و آمریکا کارخانه‌هایی برای تولید سلول های بسیار ریزی که در باتری خودروهای الکتریکی به کار می‌رود احداث کرده‌اند، اروپا تازه در آستانه ساخت اولین واحد صنعتی است.
در سال ۱۹۶۷ شرکت ایرباس، پروژه ای دولتی را بین کشورهای فرانسه، بریتانیا و آلمان غربی شروع کرد تا هواپیمای مسافربری برای به چالش کشیدن رقبای آمریکایی خود بسازد. حالا به گفته آقای سفکوویچ، تولید باتری در اروپا به چیزی مثل آنچه در مورد ایرباس انجام شد نیاز دارد. «ما به آلمانی ها، فرانسوی ها و دیگر کشورهای اروپایی نیاز داشتیم تا گرد هم آیند و چیزی را توسعه دهند که امروز یک هواپیمای خارق العاده شده است.»
برخی شرکت‌های خودروسازی اروپایی مثل دایملر در حال برنامه‌ریزی برای احداث واحدهای تولید باتری هستند، اما این واحدها تنها برای مونتاژ کار می‌کنند و سلول‌های باتری همچنان باید از عرضه‌کنندگان آسیایی تامین شود.
پاناسونیک ژاپن در حال حاضر بزرگ ترین عرضه کننده باتری های وسایل نقلیه الکتریکی در جهان است. شرکت آمریکایی تسلا نیز به زودی با تکمیل کارخانه خود در نوادا به دومین تولیدکننده تبدیل خواهد شد. پکن نیز سرمایه‌گذاری قابل توجهی در این زمینه انجام داده است.
