به گفته رییس شرکت IBM، جینی رومتی، انقلاب دیجیتال دو فاز دارد. در فاز اول، شرکتهای منطقه دره سیلیکون آمریکا با ایجاد بازارهای جدید و کنار زدن شرکتهای ضعیف در صنایع راکد، میدرخشند. داستان تا حالا همینطور بوده است. از سال ۲۰۱۴ شرکتهای تکنولوژی سهم ۴۲ درصدی در افزایش ارزش بازار سهام آمریکا داشتهاند و سرمایهگذاران پیشبینی میکنند این شرکتها همچنان سهم بیشتری از سود شرکتی را به خود اختصاص دهند.
در فاز دوم، غولهای صنعتی پیشکسوت به این بازار وارد میشوند و با استفاده از دستاوردهای موجود به شکوفایی جدیدی میرسند. این شرکتها به سوی تطبیق خود با شرایط روز گام برمیدارند و برای تولید محصولات دیجیتال جدید و افزایش کارایی به نوآوری روی میآورند. در خیلی از صنایع، شرکتهای پیشکسوت در نهایت راهشان را به سمت تکنولوژی کج میکنند.
مجله اکونومیست مینویسد، حتی شرکتهایی که خیلی از مرحله پرت بودند هم در گذر زمان این تهدید را درک کردهاند. در سال ۲۰۱۷ شرکت فورد با وجودیکه سودآوری منطقی و خوبی داشت، اما مدیرعامل خود، آقای مارک فیلدز را اخراج کرد. هیات مدیره این شرکت به این نتیجه رسیده بود که او تحولات تکنولوژیکی را به شدت دست کم میگیرد.
شرکتها با شروع دور تازهای از ادغام و تملک (M&A)، به تهدید منطقه سیلیکون ولی واکنش نشان میدهند. مثلا والت دیزنی اخیرا اعلام کرد که قصد دارد بخش عمده سهام شرکت 21st Century Fox را به قیمت ۶۶ میلیارد دلار بخرد تا خدمات پخش مستقیم فیلمهای خود را راه اندازی کند.
از سوی دیگر با توجه به مزایایی که این شرکتهای پر سابقه در صنایع خود دارا هستند، باعث خواهند شد تا با به کارگیری تکنولوژیهای نوین جهشی فوقالعاده را تجربه کنند. مالکیت ۸۰ درصد دادههای دنیای تجاری در اختیار آنها است. اگر قرار باشد هوش مصنوعی با استفاده از دادههایی برای اتخاذ تصمیمهای بهتر تمدن انسان را تغییر دهد، بیشتر این دادههای تاریخی در اختیار شرکتهای پیشکسوت است تا آمازون و فیسبوک. این شرکتها منابع گستردهای در اختیار دارند و جریان نقدی آنها چهار برابر شرکتهای تکنولوژی و ۱۸ برابر سرمایهگذاری سالانه سرمایهگذاران خطرپذیر است.
با همه اینها، هنوز هیچ شرکتی ریسک جدی نمیکند. بررسی نمونهای از هشت شرکت پیشکسوت، نشان میدهد اقدامات دیجیتال آنها به طور میانگین، ۱۴ درصد اندازه شرکت ارزش دارد. شاید سال ۲۰۱۸ برای این شرکتها، سال مرگ و زندگی باشد.
برگرفته از: The Economist