تامین سرمایه سافت‌بنک ژاپن برای جاه‌طلبی‌های تکنولوژیک

مدیر عامل هلدینگ ژاپنی سافت‌بنک (SoftBank Group)، ماسایوشی سان، این روزها تلاش می‌کند کسب‌وکارش را فراتر از تخصصی که دارد توسعه دهد. سافت‌بنک که در فعالیت‌های متفاوتی نظیر ارائه خدمات مخابراتی، اینترنتی، فروش دیجیتال، ساخت قطعات نیمه‌رسانا و سرمایه‌گذاری فعال است، چهارمین شرکت بزرگ بورسی ژاپن به حساب می‌رود. آقای سان که موسس سافت‌بنک نیز می‌باشد، این شرکت را به پرنده‌ای تشبیه می‌کند که برای صاحبانش تخم طلا می‌گذارد.

سافت‌بنک در حال حاضر بزرگ‌ترین صندوق سرمایه‌گذاری در تکنولوژی به ارزش ۱۰۰ میلیارد دلار را نیز مدیریت می‌کند؛ صندوقی که پشتوانه‌های متمولی همچون «صندوق سرمایه‌گذاری عمومی عربستان سعودی» و شرکت اپل را دارد.

آقای سان با کمک شرکت و صندوق، با سرعتی باور نکردنی به خرید سهام برخی شرکت‌های تکنولوژیکی اقدام نمود؛ مجله اکونومیست می‌نویسد، او هر چهار روز یک بار در سال ۲۰۱۷، یک چک کشیده است. سافت‌بنک یکی از پرنفوذترین شرکت‌های ژاپنی است که مبلغ بدهی‌های آن به بیش از ۱۳۹ میلیارد دلار رسیده است؛ به‌خصوص به خاطر اقدام به خرید شرکت آمریکایی اپراتور موبایل در سال ۲۰۱۳.

گزارش‌های جدید حاکی از آن هستند که سافت‌بنک قصد دارد در سال ۲۰۱۸ با شناورسازی ۳۰ درصد از کسب‌وکار مخابراتی خود در بازار سهام، ۲ تریلیون ین تامین مالی کند و به این ترتیب بزرگترین عرضه اولیه سهام ژاپن را در دو دهه اخیر رقم بزند. شرکت سافت‌بنک با ۳۹ میلیون حق اشتراک، سومین سرویس‌دهنده بزرگ مخابراتی در ژاپن محسوب می‌شود و یک چهارم بازار را در اختیار دارد.

ظاهرا سرمایه‌گذاران با ایده عرضه اولیه سهام موافقت کرده‌اند و حتی ارزش سهام شرکت مادر پس از اعلام این خبر ۶ درصد افزایش یافت. اما خیلی انتظار نمی‌رود که آقای سان با مبلغ به دست آمده بدهی‌های شرکت را بپردازد و به گفته خود او قرار است این مبلغ صرف سرمایه‌گذاری در هوش مصنوعی (از تکنولوژی اتومبیل‌های خودران گرفته تا پلت‌فرم‌های تجارت الکترونیک و تکنولوژی کشاورزی) شود تا سافت‌بنک را در عرصه رقابت جهانی حفظ کند.

آقای سان امیدوار است این اقدام بتواند روند کاهش ارزش سهام سافت‌بنک را کمتر کند. سرمایه بازار این شرکت کمتر از مجموع دارایی‌های آن است که عمده آن را ۳۰ درصد سهام در شرکت تجارت الکترونیک چینی علی‌بابا به ارزش ۱۴۰ میلیارد دلار تشکیل می‌دهد. درست است که عرضه اولیه سهام شرکت مخابراتی می‌تواند ارزش‌گذاری گروه را راحت‌تر کند، اما ساختار آن همچنان پیچیده خواهد ماند و نگرانی‌هایی در مورد نحوه هزینه کردن مبالغ به دست آمده از سوی سرمایه‌گذاران وجود خواهد داشت.

برگرفته از: The Economist