مراجعه به ایستگاه‌های خدمات رفاهی و جاده‌ای در انگلستان معمولا تجربه خوشایندی نیست. محوطه‌های بدون سقف که اطراف آن را برگرفروشی‌ها، کافی‌شاپ‌ها و دستگاه‌های بازی احاطه کرده‌اند و به مشتریانی که گزینه دیگری پیش روی خود ندارند، قیمت‌های سر به فلک کشیده پیشنهاد می‌دهند.
اما یک کارآفرین بریتانیایی سعی کرده با کاری متفاوت، توقف اجباری مسافرین را به یک اتفاق دلپذیر تبدیل کند. کسب‌وکار وست‌مورلند (Westmorland) با تاکید بر سرو غذای با کیفیت و تازه از محصول مزارع اطراف در رستوران، طراحی متناسب با طبیعت سبز و آرام برای مسافران درون رستوران وافرادی که روی تپه‌ها قدم می‌زنند، شکل تازه‌ای از خدمات جاده‌ای را ارائه کرده است.
سه رستوران زنجیره‌ای وست‌مورلند کار خودشان را از یک مزرعه خانوادگی ۳۰۰ هکتاری در “لیک دیستریکت”، منطقه گردشگری در شمال غرب انگلستان آغاز کردند. رییس کنونی وست‌مورلند، سارا دانینگ که این کسب‌وکار را به کمک اعضای خانواده‌اش اداره میکند، می‌گوید همیشه خودشان را در کسب‌وکار صنایع غذایی می دانند که سر از ایستگاه خدمات جاده‌ای درآورده‌است.
خانم دانینگ، ۴۷ ساله، کارش را برای هدایت کسب و کار خانوادگی وست مورلند در لندن رها کرده است و از سال ۲۰۰۵ آن را به اتفاق خواهرش و به کمک ایده های خلاق توسعه داده است. والدین او که بنیان‌گذاران شرکت هم محسوب می‌شوند، در واقع با قصد کارآفرینی به این کسب و کار وارد نشدند. وقتی دولت بخشی از زمین آنها را در اواخر دهه ۶۰ میلادی خرید تا بزرگراه بیرمنگام به اسکاتلند را بسازد، آنها به جای گله و شکایت، فرصت تازه‌ای کشف کردند. آنها با شرکت در مناقصه دولتی برای ایستگاه خدمات جاده ای در زمین قبلی خود از فرصت بهره گرفتند و در سال ۱۹۷۲ اولین استراحتگاه را راه‌اندازی کردند و در سال‌های بعد با توسعه پروژه اولیه، دو استراحتگاه دیگر و یک هتل به آن اضافه کردند.
با اینکه افتتاح ایستگاه‌های خدمات جاده‌ای بعدی کاری بسیار پرچالش بود و شرکت مجبور بود هم پول زیادی قرض کند و هم رضایت گرو‌ه‌های محیط زیست و ساکنان محلی را جلب کند، با روش‌های خلاقانه مثل کمک مالی به موسسه خیریه صاحب زمین و همچنین استخدام بیکاران طولانی مدت منطقه و خرید ملزومات از تولیدکنندگان محلی، دانینگ این کار را به بهترین نحو به انجام رساند. امروز این ریسک او به نتیجه رسیده و گردش مالی سالانه اش تقریبا بالغ بر ۱۰۰ میلیون پوند می شود که در سال ۲۰۱۳ این رقم ۴۰ میلیون پوند بوده است. همچنین تعداد نیروهایی که شرکت جذب کرده بیش از دو برابر شده و به ۱۱۰۰ نفر رسیده است.
دانینگ معتقد است، طبیعی ترین غریزه انسان ایجاد چیزی متعلق به خود اوست و برای تداوم آنچه تا شکل گرفته است، نسل دوم کسب‌وکارهای خانوادگی باید ریسک کنند.
