ارتباطات فردی با مقامات پرنفوذ همیشه راه موفقیت کسبوکارهای هندی را هموار کرده است. بانکهای دولتی به بنگاههایی که توانستهاند موافقت مقامات را بگیرند، وامهای ارزان دادهاند. با وجودی که حدود سه دهه پیش قوانین بوروکراتیک و سفت و سخت راهاندازی کسبوکار در هند لغو شد، هنوز پارتیبازی مطمئنترین راه ثروتمند شدن است و تعداد تاجران هندی که از این بذل و بخششها استفاده کردهاند زیاد است. صنایعی مثل نیروگاه برق، معدنکاوی، مخابرات و زیرساخت، به سرمایه زیاد و ارتباطات گسترده با دولت نیاز دارند. این صنایع، کارآفرینان زیادی را که قابلیت اصلی آنها استفاده از ارتباطاتشان با مقامات دولتی بوده جذب کردهاند.
اما دوره تازهای از کاپیتالیسم هندی در حال ظهور است. برای اولین بار، تعداد زیادی از کسبوکارهایی که از رانت استفاده کردهاند با تهدید توقیف مواجه شدهاند. برخی از این شرکتها، بدهکاران بانکی هستند و خود بانکها هم امیدی به بازپرداخت وامهایی که آنها دریافت کردهاند ندارند. سیستم فعلی از سه جبهه مورد حمله قرار گرفته است.
ولی اجرای اصلاحات در طرح اعلام ورشکستگی است که توقیف کسبوکارهای رانتخوار را آسانتر میکند. تهدید دوم، رسیدگی به وضعیت تاسفآور بانکهای دولتی است. ضرر مالی این بانکها به حداکثر رسیده و دولت دیگر توانایی تزریق مالی به آنها را ندارد و به همین دلیل قرار است بانکها را ملزم کند که برنامهای جامع برای تشخیص و جلوگیری از وامهای بدون بازپرداخت اجرا کنند. سوم، اصلاحاتی که در دولت نخستوزیر هند، نارندرا مودی انجام شده، نفوذ خیلی از سرمایهداران را در میان سیاستمداران قطع کرده و خیلی از تاجران بزرگ اعتراض میکنند که دیگر وقت ملاقات در دفتر نخست وزیری به آنها داده نمیشود. برای افزایش شفافیت، برخی داراییهای دولتی به صورت آنلاین به مزایده گذاشته شدهاند.
وجود یک نظام مالی سالم، بهترین دفاع در برابر پارتیبازی و رانتخواری است. اما آقای مودی که مبارزه با سرمایهداران پرنفوذ هند را شروع کرده، راه زیاد و دشواری در پیش دارد تا انقلاب کاپیتالیسم هند را به سرانجام برساند.