ممکن است بارها اتفاق افتاده باشد که خسته و باعجله بعد از یک پرواز طولانی بخواهید از هواپیما پایین بیایید و هر چه سریع‌تر از فرودگاه خارج شوید و به مقصدتان بروید. اما برای کسانی که به آمریکا یا اروپا سفر می‌کنند، خارج شدن از فرودگاه این روزها به یک فرآیند فرسایشی و ناخوشایند تبدیل شده، چون مجبورند برای کنترل پاسپورت در صف‌های طولانی بایستند. این صف‌های طولانی هم مسافران را اذیت می‌کنند و هم شرکت‌های هواپیمایی و فرودگاه‌ها را.
به عنوان مثال، صف‌های طولانی در فرودگاه هیترو لندن که بزرگ‌ترین فرودگاه اروپا است، از سال ۲۰۱۵ بزرگ و بزرگ‌تر شده است. در حوزه شنگن، به دلیل بروز بحران مهاجرت، وضعیت این صف‌ها به دلیل کنترل دقیق‌تر پاسپورت‌ها، بدتر شده است. در ایالت‌های بوستون، نیویورک و میامی آمریکا هم مسافران اغلب بیش از سه ساعت در صف کنترل پاسپورت منتظر می‌مانند.
فرودگاه‌ها و شرکت‌های هواپیمایی حالا نگرانند که این معطلی‌ها به انگیزه افراد برای پروازهای کاری صدمه بزند. یکی از دلایل این اتفاق را می‌توان اقدامات ریاضت اقتصادی کشورها دانست. از زمان بحران مالی ۲۰۰۷ الی ۲۰۰۹، ترافیک هوایی افزایش قابل توجهی یافته، اما بودجه‌ای که به بادجه‌های کنترل پاسپورت در فرودگاه‌ها اختصاص می‌یابد، کاهش یافته و درخواست شرکت‌های هواپیمایی از دولت‌ها این است که این بودجه را افزایش دهند. حتی برخی کارشناسان می‌گویند مسافرانی که سفرهای بین‌المللی زیادی دارند، باید از باجه‌های اتوماتیک‌سازی شده استفاده کنند تا فرآیند عبورشان سریع‌تر شود. البته مشخص نیست که این راهکار از نظر سیاسی امکان‌پذیر است یا نه. مردم بومی بیشتر تمایل دارند عبورشان نسبت به خارجی‌ها راحت‌تر باشد. به عنوان مثال، دولت بریتانیا اخیرا طر‌ح‌هایی را معرفی کرده که طبق آن قرار است بعد از برگزیت، صف‌های ویژه مخصوص شهروندان بریتانیا در فرودگاه شکل بگیرد. این اتفاق بدون شک صف‌ها را برای بقیه مسافران، شلوغ‌تر می‌کند.
بیشتر دولت‌ها از هزینه کردن برای فرآیند کنترل پاسپورت شانه خالی می‌کنند و فرودگاه‌ها نگرانند که این هزینه در نهایت به آنها تحمیل شود.
