مانوش زمردی مجری پادکستی به نام Note to Self در ایستگاه رادیویی WNYC نیویورک بود و وقتی در مورد تکنولوژی بلاک‌چین شنید، آنقدر هیجان‌زده شد که به همراه دوست و همکارش جن پویانت، کار ثابتش را رها کرد و پادکست «زیگ‌زاگ» را راه‌اندازی کرد.
زیگزاک نوعی مجله رادیویی است که در اپیزودهای مختلف سعی می‌کند مسیر کاپیتالیزم، خبرنگاری و زندگی زنان را تغییر دهد. یادداشت‌های صوتی، مکالمات ضبط شده و داستان‌های کوتاه در مورد کارآفرینی و مشارکت‌های کاری قوی در این پادکست پخش می‌شود.
زمردی و پویانت قصد دارند تکنولوژی بلاک‌چین و اثرات احتمالی آن بر کار خبرنگاری را بهتر بشناسند و بشناسانند. خانم زمردی می‌گوید: «اگر من به عنوان یک خبرنگار حوزه تکنولوژی دنبال اطلاعات گرفتن بیشتر در مورد بلاک‌چین باشم، معنیش این است که کسی در مورد آن خوب توضیح نداده است. فرصت همین جا است.»
آنها اسم پادکست خود را «زیگ‌زاگ» گذاشتند، چون معتقد بودند این پادکست برای خودش یک راه انحرافی از بلاک‌چین به سوی کارآفرینی و سپس زندگی شخصی آنها پیدا می‌کند.
خانم زمردی ۴۵ ساله و خانم پویانت ۳۹ ساله چند ماه بعد از اینکه استودیو WNYC ارتباطش را با چند تن از مجریان مرد معروف و قدیمی خود به اتهام آزار جنسی قطع کرد، آنجا را ترک کردند. آنها به این نتیجه رسیده بودند که بهتر است کار خودشان را داشته باشند. همزمان، هشتگ جهانی «من هم» (MeToo) که روایت زنانی بود که قربانی آزار جنسی شده بودند، باعث شد این دو در مورد محیط کارشان تجدید نظر کنند. البته کار آنها الان آسان نیست و با اینکه مادر هستند، ساعت‌های زیادی را به کارشان اختصاص می‌دهند. پویانت که یک پسربچه هفت ساله دارد می‌گوید: «گاهی اوقات احساس گناه می‌کنم وقتی پشت کامپیوتر نشسته‌ام و پسرم بارها صدایم می‌کند و مجبور بگویم کار دارم.»
استارت‌آپ Civil که قصد دارد تا آخر سال به شروع کار ۱۰۰ بنگاه خبرنگاری جدید کمک کند، برای راه‌اندازی زیگ‌زاگ به زمردی و پویانت کمک مالی کرده که بخشی از آن پول نقد و بخشی دیگر به شکل پول مجازی بوده است.
