اقتصاد دوبی بر خلاف بیشتر شیخنشینهای منطقه خلیج فارس فقط به نفت وابسته نیست و با گردشگری، تجارت و سرمایهگذاری میچرخد. یکی از شلوغترین فرودگاههای دنیا، بزرگترین آسمانخراشها و بزرگترین بندر منطقه در جبل علی، متعلق به دوبی هستند. پیشبینی میشود در سال 2018 تولید ناخالص داخلی (GDP) دوبی 3.3 درصد رشد کند. این رقم در سال گذشته 2.8 درصد بوده است.
اما در پس این عددهای خوب، نشانههایی وجود دارند که میگویند دوبی در معرض خطر است. افزایش قیمت نفت جنبش کوتاه مدتی ایجاد کرد، اما این روند قیمت طبق پیشبینی کارشناسان در بلند مدت کاهشی خواهد بود. همچنین به گفته این کارشناسان، بازار اشباعشده ملک و درگیریهای منطقهای عوامل دیگر ایجاد نگرانی هستند.
بازار سهام دوبی امسال 20 درصد سقوط کرده و بدترین عملکرد را در خاورمیانه داشته است. فروپاشی «گروه ابراج» که بزرگترین شرکت واقع در مرکز مالی بینالمللی دوبی بود، اعتماد سرمایهگذاران را خدشهدار کرده است. ثبت مجوزهای کسبوکار کمتر شده و اشتغال برای اولین بار پایین آمده است.
خارجیهایی که بیش از 90 درصد جمعیت دوبی را تشکیل میدهند، در حال ترک این شهر هستند و مدارس خارجی در حال بسته شدن است. پایین آمدن نرخ کرایه در دوبی، باعث شده این منطقه دومین عملکرد بد بازار ملک دنیا در سال 2017 را داشته باشد.
بعد از بحران جهانی سال 2009، بانکهای دوبی کمی محتاطتر شدهاند. البته تحلیلگران انتظار ندارند چنین بحرانی دوباره تکرار شود، اما برخی از این بانکها اگر از بانک مرکزی کمک نگیرند، در آستانه ورشکستگی قرار میگیرند.
برخی شرکتهای سرمایهگذار نسبت به درگیریهای حوزه خلیج فارس اظهار نگرانی کردهاند. مقامات دوبی در ماه اوت مجبور شدند ادعاهایی مبنی بر هدف قرار دادن فرودگاه دوبی از سوی یمن را تکذیب کنند. همچنین امارات در همراهی با عربستان در تحریم قطر مشارکت کرده و یکی از شرکای تجاری خود را از دست داده است. رابطه سودآور دوبی با ایران هم در پی تحریمهای آمریکا قطع شده است. امارات به طور کلی 17 میلیارد دلار از صادرات مجدد برخی کالاها به ایران درآمد داشت.
مقامات دوبی برای جلوگیری از خروج خارجیها به اقداماتی مثل معرفی ویزاهای کاری بلندمدت و تسهیل برخی محدودیتها برای صاحبان کسبوکار روی آوردهاند. همچنین آنها چشم امیدی به سرمایهگذاران چینی دارند.
اما دخالت دولت امارات در درگیریهای سیاسی منطقه، دوبی را هم قربانی میکند.