یک گروه اقلیت از افراد موسوم به HSAM، حافظههای قوی در مرور شرح حال خود دارند و شاید تعداد آنها نهایتا به صد نفر در دنیا برسد. اگر از یکی از آنها بپرسید در 30ام ماه ژوئن سال 2007 چه کارهایی کرده، با جزییات تمام برای شما می‌گوید که مثلا آن روز شنبه بوده، یک تیشرت آبی از قفسه دوم کمدش برداشته، کفش آدیداس مشکی پوشیده، سوار دوچرخه شده، به کافه رفته، اسموتی انبه خورده، با دوستش در مورد چه موضوعی صحبت کرده و غیره. اما اگر الان از او بپرسید در دوران قرنطینه چه به او گذشته، دیگر ذهنش یاری نمی‌دهد!
افراد گروه HSAM تقریبا هر چه در زندگی آنها گذشته را از یک سنی به بعد به یاد می‌آورند؛ از جمله اینکه چه تاریخی چند شنبه بوده است. اما پاندمی کرونا در این حافظههای قوی اختلال ایجاد کرده است. محققان می‌گویند برنامه‌های تکراری روزمره توانایی افراد را برای حفظ خاطرات نزدیک کم کرده و حتی HSAMها هم از این امر مستثنی نیستند. روتین‌های ناشی از خانه ماندن، یادآوری‌های زمانی را سخت کرده و حتی این گروه ویژه از افراد، از اینکه خیلی چیزها را در این دوران فراموش می‌کنند، شکایت دارند.
دانشگاه کالیفرنیا، قصد دارد به زودی مطالعه‌ای را شروع کند تا بداند انزوای اجتماعی این پاندمی و محدودیت‌های رفت و آمد، چه تاثیری بر حافظه، حالت و احساسات افراد داشته است. پزشکان می‌گویند افراد برای یادآوری خاطرات، به یک سری کلیدها نیاز دارند و تعاملات جدید یا موقعیت‌های مکانی مختلف، این کلیدها را ایجاد می‌کند. یکنواختی، باعث می‌شود مغز انسان به سختی تجربیات را با تاریخ‌های خاص، هماهنگ‌سازی کند.
خانم دونوهه 30 ساله می‌گوید از 8 سالگی همه خاطرات زندگی خود را به یاد دارد، از جمله اینکه در پرواز شمال 3151 تاریخ 16 اوت 2010 چه چیزی خورده و با دو کودکی که نزدیک او نشسته بودند، چه حرف‌هایی زده است. حالا فکر می‌کند که وارد قلمرو ناشناخته‌ای شده، چون حتی نمی‌داند در کدام روز هفته است.