پاندمی کرونا تاثیر عمیقی بر زندگی و کار زنان داشته و دهه‌ها مبارزه برای رسیدن به برابری جنسیتی و احیای حقوق اقتصادی زنان را خراب کرده است. کووید 19 بار کارهای بدون دستمزد را بر دوش زنان در سراسر دنیا افزایش داده است. همچنین قرنطینه‌های سراسری، باعث افزایش شدید خشونت‌های خانگی علیه زنان شد.
معمولا زنان بیشتر در مشاغل غیررسمی با دستمزد پایین هستند و میلیون‌ها نفر از آنان یک‌شبه با مشکل تامین معیشت مواجه شدند. در آمریکای لاتین، به تنهایی حدود 19 میلیون کارگر خانگی وجود دارد که 80 درصد آنها قرارداد کار ندارند و بعد از شیوع کرونا، با کمترین حق و حقوق قانونی و اجتماعی، تعدیل شدند.
وضع زنان کارآفرین هم بهتر از این نیست. در سریلانکا، 90 درصد این گروه می‌گویند که درآمدشان کاهش یافته و زنجیره‌های تامین آنها با اختلال مواجه شده است. در گواتمالا، 96 درصد زنان کارآفرین، پول کافی برای خرید مواد غذایی اولیه را ندارند و همین میزان می‌گویند بحران کرونا بیکاری را در جامعه آنها افزایش داده است. خیلی از این زنان در حال حاضر در لبه پرتگاه ورود به فقر مطلق هستند.
قبل از بحران کرونا، مجمع جهانی اقتصاد پیش‌بینی کرده بود که 257 سال طول می‌کشد تا با تلاش‌های فعلی، برابری بین زن و مرد حاصل شود. حالا مانعی که کرونا ایجاد کرده، سال‌های رسیدن به برابری جنسیتی را بالاتر می‌برد که هم مخرب است و هم ناامیدکننده.
زنان کارآفرین معمولا موانع زیادی را پشت سر می‌گذارند تا کسب‌وکارشان را رشد دهند و بر فقر غلبه کنند. زنان با قدرت خود می‌توانند جوامع را از فقر بیرون بیاورند و برای این کار به حمایت نیاز دارند. خانم دورکاس، کارآفرینی از سیرالئون، یکی از آنان است که در نتیجه کووید 19 مجبور شد کسب‌وکار رستوران و آموزشگاه خود را تعطیل کند و حالا به دنبال این است که کسب‌وکاری بر اساس نیازهای موجود راه‌اندازی کند. او می‌گوید: «زنان به آموزش و حمایت مالی نیاز دارند تا بتوانند کسب‌وکار خود را بالا بکشند و از خانواده‌ها و جوامع خود پشتیبانی کنند.»