خودروی برقی، محصول جنجالبرانگیز دنیای امروز است. چیزی که یک روز تکنولوژی نوآورانه برای مشتاقان به شمار میرفت، حالا به یک رقابت سیاسی تبدیل شده است. علاقهمندان به سوخت فسیلی، آنقدر احساس تهدید میکنند که کارشکنیها را آغاز کردهاند. اختلاف بین طرفداران خودروهای برقی و حامیان موتورهای احتراق داخلی ادامهدار است. اما یک موضوع که دائما در بحثها تکرار میشود، این است که آیا سرعت بالای فروش خودورهای برقی در سالهای اخیر، بدون پشتیبانیهای دولتی اتفاق افتاده است؟ و اگر نه، آیا خودروهای برقی این شانس را دارند که دنیا را فرابگیرند؟
به دلایل مختلف، حمایت دولتها برای بالا بردن فروش خودروهای برقی بسیار مفید و البته ضروری است. اول اینکه خودروهای برقی هنوز در مقایسه با همتایان بنزینی و گازوییلی خود، گران هستند که دلیل آن باتریهای به کار رفته در آنها است. برخی دولتها به همین منظور، برای تولید خودروهای برقی یارانه اختصاص دادهاند.
فاکتور مهم دیگر، زیرساختهای شارژ خودرو است که موقعیتی مثل ماجرای مرغ و تخم مرغ را به وجود آورده است. ایجاد زیرساختهای شارژ تنها زمانی صرفه تجاری دارد که تعداد خودروهای برقی به اندازه کافی زیاد باشد تا از آنها استفاده کنند و خریداران هم فعلا تمایلی نشان نمیدهند، چون تعداد ایستگاههای شارژ کافی نیست. مالکان خودروهای بنزینی، اگر بخواهند به نقطه دوری سفر کنند، صبر میکنند تا وقتی عقربه سوخت خودرو به خط قرمز رسید، به دنبال اولین جایگاه سوخت بگردند. اما وقتی با خودروی برقی خود بخواهید مسافت دوری را طی کنید، باید حساب و کتاب کنید خودرو تا چه زمان و مسافتی شارژ دارد و در ضمن مسیری را انتخاب کنید که دستگاه شارژ سر راه آن باشد. به همین دلیل، هاکان ساموئلسون، مدیر عامل ولوو، گفته که کمک دولت در این حوزه میتواند بسیار حیاتی باشد.
دولت بریتانیا در ابتدای سال 2020 مبلغ 10 میلیون پوند به زیرساختهای شارژ اختصاص داد که برای ساخت 3600 ایستگاه شارژ جدید کافی است. البته این تعداد مثل قطرهای در یک اقیانوس است، چرا که برای تحقق هدف اتحادیه اروپا مبنی بر به صفر رساندن انتشار کربن، به 3 میلیون ایستگاه شارژ تا سال 2030 نیاز است.
با در نظر گرفتن این موارد، غیرقابل انکار است که خودروهای برقی بدون کمک دولتها، به این زودی به رشد فروش مثبت برسند.