در چند هفته آینده، نخست وزیر بریتانیا، بوریس جانسون، به هند سفر خواهد کرد تا مهمان افتخاری رییس جمهور این کشور در روز استقلال هند باشد. البته سفر او بخشی از یک سفر تجاری هم هست. بریتانیا مذاکراتی را برای پیوستن به توافق جامع و مترقی «مشارکت ترانس-پاسیفیک» که دربرگیرنده تجارت آزاد 11 کشور است، آغاز کرده است.
به تحلیل اکونومیست، دیپلمات‌های بریتانیا که از جلسات بی‌پایان سران اتحادیه اروپا خلاص شده‌اند، حالا وقت بیشتری برای سر زدن به کشورهای مختلف دنیا دارند. وزیر امور خارجه سابق استرالیا، الکساندر داونر، می‌گوید 17 سال است که هیچ وزیر خارجه‌ای از بریتانیا به استرالیا سفر نکرده و حالا این شرایط رو به پایان است. کوری شیک، از کارشناسان موسسه «امریکن انترپرایز» می‌گوید: «دیدن تصمیم‌های خلاقانه دولت بریتانیا در امنیت ملی، از این پس هیجان‌انگیز خواهد بود. واقعا مهم است که بریتانیا خارج از اتحادیه اروپا، خود را یک رهبر در امنیت ملی ببیند و تمایل داشته باشد ریسک کند و با عواقب رهبری مطابق ارزش‌های خود، مواجه شود.»
با همه اینها، بر سر راه شکل گرفتن یک «بریتانیای جهانی» موانع مهمی وجود دارد. یکی اینکه خروج از اتحادیه اروپا و همچنین پاندمی کووید 19 چشم‌انداز اقتصادی بریتانیا را تضعیف کرده است. همچنین اقتصاد این کشور، مشکلات بلندمدت‌تری دارد. از سال 2005، سهم شرکت‌های بریتانیایی از سرمایه‌گذاری در بازار جهانی، از 7 درصد به 3 درصد تنزل کرده است که بیشتر از دیگر اقتصادهای بزرگ اروپایی است.
مانع دیگر این است که دنیا در حال بازگشت به یک عصر رقابت قدرت‌های بزرگ است: عمیق‌تر شدن رقابت بین آمریکا و چین، فرصت‌طلبی‌های روسیه، و سرسختی اتحادیه اروپا در سیاست‌های اقتصادی. کارشناسان می‌گویند فصل بعدی اتفاق‌های دنیا، در مورد اثرات متقابل سیاسی، اقتصادی، قانونی، تکنولوژیک و نظامی آمریکا، چین و اروپا خواهد بود.
این رقابت به یک چشم‌انداز استراتژیک شفاف و اجرایی‌سازی منسجم نیاز دارد؛ چیزی که به گفته کارشناسان در سیاست خارجی بریتانیا موجود نیست و اگر به آن دست نیابد، رسیدن به سال‌های خوب در آینده، برای این کشور دشوار خواهد بود.