شاید این روزها تصاویری از خانه‌های قوطی کبریتی کوچک با دکوراسیون فانتزی و دنج زیادی ببینید که شما را هم به وجد می‌آورد و تصور می‌کنید چه خوب می‌شد یکی از این خانه‌های شخصی برای خودتان داشتید. البته این تجربه همیشه هم آنقدر که نشان می‌دهد ایده‌آل‌گرایانه نیست.
اگر فضای 20 متر مربع برای زندگی، از نظر همه ایده‌آل نیست، اما همچنان می‌توان به آن به عنوان راه حلی برای چالش‌های گرانی مسکن و بی‌خانمانی فکر کرد. خانه‌های قوطی کبریتی در سال 2020 از چند لحاظ پیشرفت‌هایی را نشان دادند:
چاپ سه‌بعدی، ساخت خانه‌های کوچک را سریع‌تر و ارزان‌تر کرده است
در ماه مارس، پرینترهای سه‌بعدی بزرگ، ترکیبی مشابه بتن تولید کردند که از آن برای ساخت دیوارهای شش خانه کوچک در شهری کوچک برای افرادی که سال‌ها بی‌خانمان بوده‌اند، استفاده شد. شرکت Icon که این تکنولوژی را طراحی کرده، قرار است با یک موسسه غیرانتفاعی همکاری کند تا اقامتگاه‌های چاپ سه بعدی برای افرادی که در فقر مطلق در مکزیک زندگی می‌کنند، بسازد.
شهرهای بزرگ ساخت خانه‌های کوچک متحرک را آغاز کرده‌اند
خیلی از شهرهای بزرگ، اجازه زندگی کردن در خانه‌های کوچک متحرک را از نظر قانونی صادر کرده‌اند. خانه‌های متحرک خیلی ارزان‌تر از خانه‌های ثابت هستند و دسترس‌پذیری بیشتری برای افراد دارند. شهر سن خوزه در ایالت کالیفرنیا، یکی از جدیدترین شهرهایی است که اجازه وجود چنین خانه‌هایی را صادر کرده است. یکی از طرح‌های این شهر برای دانشجویانی است که برای پیدا کردن مکان زندگی مشکل دارند و حالا خودشان خانه‌های متحرکی می‌سازند و در آن زندگی می‌کنند.
راه حل‌های جدید در حال زیاد شدن است
هر چقدر طراح‌ها و کارآفرینان بیشتر بر چالش مسکن مقرون به صرفه متمرکز می‌شوند، تعداد راه حل‌های جدید هم بیشتر می‌شود – هم در مدل‌های کسب‌وکار نوآورانه و هم در طراحی خود خانه‌ها. مثلا برخی شرکت‌ها روی واحدهای اقامتی جانبی مقرون به صرفه کار می‌کنند و گاراژها یا حیاط خلوت‌های بی‌استفاده را به صورت رایگان به خانه‌هایی کوچک تبدیل می‌کنند و سپس در پول اجاره آن با صاحبخانه شریک می‌شوند.