شرکت‌های بزرگ تکنولوژی تامین غذا و طرفداران آنها، این روزها امیدوارند گوشت‌هایی که در لابراتوارها پرورش می‌دهند، انقلابی تازه ایجاد کنند و دیگر نیازی به سلاخی کردن حیوانات در سطح گسترده وجود نداشته باشد. رقابت در این حوزه، به‌شدت در حال افزایش است.
عجیب نیست که سرمایه‌گذاران هم از این موضوع به وجد آمده‌اند. درست است که تقاضا برای گوشت و ماهی در حال افزایش است، اما این موضوع به‌ویژه در میان طبقه متوسط کشورهای در حال توسعه رخ داده و در کشورهای ثروتمند تقریبا جریان برعکس شده و تعداد افرادی که رویه‌های غذایی خود را به خاطر تولید تجاری غیراخلاقی گوشت حیوانات و همچنین نجات کره زمین تغییر داده‌اند و به گیاه‌خواری روی می‌آورند، در حال بیشتر شدن است. تنها در بریتانیا، تعداد گیاه‌خواران از سال 2014 تا 2019 بیش از چهار برابر شده است. در آمریکا فروش غذای ارگانیک از 13.3 میلیارد دلار در سال 2005 به 56.4 میلیارد دلار در سال 2020 افزایش یافته است. اروپا هم روند مشابهی دارد.
اگر تقاضای کشورهای در حال توسعه برای تامین غذا و مخصوصا مصرف گوشت بخواهد به صورت طبیعی برآورده شود، زمین زیادی مصرف می‌شود و چند گیگاتن گاز گلخانه‌ای تولید می‌شود. بیشتر ماهی‌ای که مردم مصرف می‌کنند، تحت شرایط پایدار تولید نمی‌شود و برخی از گونه‌های آنها هم در معرض خطر هستند. جایگزین‌های گیاهی می‌توانند تا حدی این تقاضا را برآورده کنند، اما فعلا فقط با محصولات فرآوری شده قابل رقابت هستند. پرورش گوشت آزمایشگاهی به طور مستقیم از سلول‌های حیوانی، می‌تواند به این چرخه کمک کند، در حالی که مشکل اخلاقی پرورش تجاری حیوانات و سلاخی کردن آنها را هم حل می‌کند. اما چنین اقدامی کاملا بلندپروازانه به نظر می‌رسد.
یکی از چیزهایی که این فرآیند را برای تولیدکنندگان غذا جذاب می‌کند، این است که عملا می‌توانند سلول‌های بنیادی را که عامل کشت و پرورش انواع مختلف سلول‌ها، مثل سلول‌های تولیدکننده چربی و ماهیچه هستند، استخراج کنند و آنها را به مرحله تولید برسانند. حتی کارشناسان می‌گویند، می‌توان این سلول‌های بنیادی را به قلب انسانی که دچار حمله قلبی شده تزریق کرد و ماهیچه‌های آن را دوباره ساخت.
ورود این نوع محصولات به صورت انبوه به بازار، با چالش‌هایی مواجه است. یکی از این چالش‌ها، مسائل قانونی است. سنگاپور در این زمینه پیشتاز دنیا است. این کشور در سال 2019 یک چارچوب قانونی معرفی کرد که اجازه می‌دهد محصولات پروتئینی جایگزین که قبلا به عنوان غذا مصرف نمی‌شدند، در صورت بازبینی‌های کارشناسی و گرفتن مجوزهای لازم، به فروش برسند.
مردم می‌خواهند از غذایی که می‌خورند حس خوب بگیرند، اما هنوز مشخص نیست این تغییر عادات غذایی، مسیر درستی را در تامین غذا طی می‌کند یا نه.