در چند سال اخیر، افشای خطاها در صنعت تکنولوژی توجه زیادی را به خود جلب کرده است. افشاگران فعالیت‌هایی از شرکت‌ها را بر ملا کرده‌اند که با منافع عمومی در تضاد است: فرانس هاگن، استخراج داده‌های شخصی در شرکت متا را افشا کرد، تیمنیت گبرو و ربکا ریورز، گوگل را در مورد مسائل اخلاقی و هوش مصنوعی به چالش کشیدند و جانک پریش، نگرانی‌هایی را در مورد فرهنگ کاری تبعیض‌آمیز در اپل مطرح کرد. اینها فقط چند نمونه معروف هستند.
بیشتر این افشاگران زنان هستند که با توجه به سهم کمتری که در صنعت تکنولوژی نسبت به مردان دارند، نکته جالبی است و این سوال را مطرح می‌کند که آیا افشای خطاها در صنعت تکنولوژی کلا از سوی زنان بیشتر است؟ پاسخ کوتاه: خیلی پیچیده است.
برای خیلی از افراد، افشاگری آخرین عکس‌‌العملی است که می‌توان جامعه را نسبت به یک سری مشکلات غیرقابل حل در یک سازمان، آگاه کرد. فردی که می‌خواهد این کار را انجام دهد، باید به جایگاه سازمانی، قدرت و منابعی که در اختیار دارد فکر کند. به علاوه باید پذیرا بودن، ارتباطات و ارزش‌های سازمانی که در آن کار می‌کند و اشتیاق و تعهدش به مساله‌ای که می‌خواهد بررسی شود را در نظر بگیرد.
در ظاهر، اینکه افشاگران بیشتر زنان هستند، با این عقیده رایج هم‌خوانی دارد که نوع‌دوستی، تمرکز بر منافع عمومی و پایبندی به اخلاقیت در زنان بیشتر است. یک بررسی در شهرهای آمریکای لاتین نشان داده پلیس‌های زن، در برابر دریافت رشوه مقاوم‌تر هستند. سازمان ملل، اخیرا در یک بررسی دریافته که توانمندسازی جهانی زنان، کلید کاهش فساد و نابرابری است.
نظرسنجی‌ها و مطالعات آزمایشی نیز نشان می‌دهند زنان در قراردادهای کسب‌وکار، اخلاقمدارتر از همتایان مرد خود عمل می‌کنند. یک تحقیق که از داده‌های قراردادهای شرکتی استفاده کرده، تایید می‌کند کسب‌وکارهایی که توسط زنان اداره می‌شوند، کمتر درگیر جرایم رشوه‌خواری هستند.
با وجود اینکه ثابت شده زنان اخلاقمدارتر از مردان رفتار می‌کنند، اما تاثیر جنسیت بر افشاگری خطاهای کاری هنوز به طور دقیق اثبات نشده است. تحقیقات نشان می‌دهد زنان اگر هم بخواهند رفتارهای بد محیط کار خود را افشا کنند، ترجیح می‌دهند به صورت محرمانه باشد؛ این موضوع به ویژه در عرصه تکنولوژی که تعداد مدیران زن کمتر است، مصداق بیشتری دارد.