بیشتر مردم دوست ندارند حقوقشان با یک دارایی دیجیتال به‌شدت پرنوسان که معمولا هم ارزش آن در مقایسه با پول‌های واقعی روند نزولی دارد، پرداخت شود. اما این روزها تعداد کارکنان صنعت ارز دیجیتال که ترجیح می‌دهند از پرداخت‌های ثابت متداول حقوق چشم‌پوشی کنند و معادل آن، بیت‌کوین یا دیگر پول‌های دیجیتال را دریافت کنند، رو به افزایش است.
به همین دلیل، بعد از اینکه مقام‌های نیوزیلند اخیرا اعلام کردند یکی از گزینه‌های پرداخت حقوق به کارمندان می‌تواند پول دیجیتال باشد، بسیاری از طرفداران آن خوشحال شدند. البته این خبر به معنای تایید قانونی استفاده از پول دیجیتال برای پرداخت حقوق نبود، بلکه مقامات نیوزیلند صرفا اطلاع‌رسانی کرده‌اند که از چشم‌انداز بدهی‌های مالیاتی، از این به بعد چگونه با این نوع پرداخت‌ها رفتار خواهند کرد.
نگاه دقیق‌تر به بیانیه دولت نیوزیلند، نشان می‌دهد آنها صرفا یک پیشنهاد مطرح کرده‌اند تا بر شکاف احتمالی مالیات بر درآمد که مکانیزم‌های پول دیجیتال آن را ایجاد می‌کند، غلبه کنند. آنها می‌گویند ماهیت غیرپولی پرداخت حقوق به صورت پول دیجیتال، به این معنی نیست که از «مالیات بر حقوق» معاف هستند. این در حالی است که بسیاری از طرفداران ارز دیجیتال فکر می‌کنند یکی از اصلی‌ترین مزایای این نوع پول‌ها عدم تعلق مالیات است و بنابراین، رسمی شدن امکان دریافت حقوق به صورت پول دیجیتال از طرف دولت‌ها، جایی برای خوشحالی باقی نمی‌گذارد.
در واقع، مشخص است که دیدگاه آرمان‌گرایانه‌ای که می‌گوید دریافت حقوق به صورت پول دیجیتال قدمی جلو به سمت آزادسازی پولی است، کاملا اشتباه است. چنین دیدگاهی، نقش‌های تاریخی در سرکوب آزادی‌های انسانی توسط کارفرماها را که بر پرداخت حق کارگران خود به شکل بن یا دیگر انواع ژتون‌ها اصرار داشتند و به این ترتیب نیروی کار را همواره وابسته به خود نگه می‌داشتند، نادیده می‌گیرد.
از آنجایی که پول دیجیتال به صورت تئوریک، قابل مبادله است و بنابراین می‌تواند به آن مالیات تعلق بگیرد، ارزش بازار و استقبال از آن در آینده، چندان قابل پیش‌بینی نیست.