اروپا از نظر اکوسیستم کارآفرینی همواره از آمریکا عقب بوده است. یک نظرسنجی نشان میدهد استارتآپهای تکنولوژی اروپایی از نظر ارزشگذاری بعد از آمریکا و آسیا قرار میگیرند. در سال 2016 سرمایهگذاری خطرپذیر در اتحادیه اروپا به 6.5 میلیارد یورو رسیده، در حالی که این رقم در همان سال در آمریکا حدود 40 میلیارد یورو بوده است. سوالی که مطرح میشود این است که چرا خیلی از استارتآپهای اروپایی به اندازه استارتآپهای سیلیکون ولی آمریکا، سرمایه جذب نمیکنند؟
یکی از دلایلی که در پاسخ به این سوال مطرح میشود این است که استارتآپهای اروپایی به رویدادهای تامین سرمایه بزرگ دسترسی ندارند. صندوقهای تامین سرمایه خطرپذیر در اروپا بسیار ضعیفتر از آمریکا عمل میکنند. در سیلیکون ولی، سرمایهگذاران خطرپذیر زیادی وجود دارند که به رشد شرکت در آینده بیشتر از درآمدزایی و سود خود اهمیت میدهند. اما در اکوسیستمهای اروپایی، با وجود فرصتهای سرمایهگذاری اولیه قوی، سرمایهگذاران بسیار محتاط هستند و بیشتر از رشد آینده شرکت، به بازدهی پول خودشان فکر میکنند.
به طور کلی، سیلیکون ولی آمریکا مکانیزم مدرنی دارد که شکست و پیشرفت در آن به سرعت اتفاق میافتد و بهشتی برای افراد ریسکپذیر و ماجراجو در کسبوکار است، در حالی که اروپا رویکردی محافظهکارانه دارد و تا جایی که امکان داشته باشد، از شکست پرهیز میکند.
دلیل دیگر، کمبود منابع فکری است. دسترسی به برترین استعدادها همیشه برای کارآفرینان اروپایی یک دغدغه بوده است. بر اساس آخرین رتبهبندی دانشگاههای جهان، از 10 دانشگاه برتر دنیا، 7 دانشگاه متعلق به آمریکا است و 3 دانشگاه در اروپا واقع شده است. این موضوع باعث شده بسیاری از افراد متخصص، کار در شرکتهای آمریکایی را برای توسعه مهارتهای خود، ترجیح دهند که به کمبود حضور استعدادها در اروپا منجر شده است.
و آخرین دلیلی که میتوان عنوان کرد، این است که کارآفرینان اروپایی با یک بازار بخشبندی شده مواجه هستند. کشورهای مختلف اتحادیه اروپا به زبانهای مختلف صحبت میکنند و فرهنگ، قانون، تاریخ، عملکرد، سبک زندگی و کلا همه چیز در آنها متفاوت است. آنچه در آلمان جواب میدهد، ممکن است در فرانسه کارایی نداشته باشد. بنابراین، کارآفرینان برای هدف قرار دادن کل بازار اتحادیه اروپا باید یک فرمول واحد پیدا کنند که در همه این کشورها کاربردی باشد. این در حالی است که آمریکا بازار یکدستتری دارد.