در خیلی از کشورهای دنیا، قاعدگی یک تابو و یک مشکل اجتماعی محسوب می‌شود؛ از جمله در مناطق روستایی اوگاندا که بیشتر زنان و دختران یا از روی ناآگاهی و یا از روی ناتوانی مالی راه حلی برای مدیریت این موضوع ندارند. اگر مساله توان مالی مانع مهمی محسوب نشود، هنجارهای فرهنگی جنسیتی که ریشه عمیقی هم دارند، حتما مانع هستند. از آنجایی که در اوگاندا بیشتر فروشگاه‌ها را مردان اداره می‌کنند، زنان و دختران تمایلی به خرید محصولات بهداشتی قاعدگی از آنها ندارند و در نتیجه، هنگام قاعدگی مجبورند در اجتماع نباشند.
این موضوع اثرات قابل توجهی بر تحصیل دختران دارد. حدود 20 درصد دختران 13 تا 18 سال در اوگاندا، حداقل یک روز از دوران قاعدگی خود را به مدرسه نمی‌آیند.
ریچارد بائله، با پی بردن به این مشکل اجتماعی دختران و زنان، سعی کرد راه حلی برای آن پیدا کند. او که در سال 2010 در رشته مهندسی در دانشگاه تحصیل می‌کرد، متوجه شد الیاف خشک‌شده تنه درخت موز، جذب بسیار بالایی دارد و بر این اساس، سازمان غیردولتی «باناپدز» (BanaPads) را تاسیس کرد تا پدهای بهداشتی ارزان و دوستدار محیط زیست با این الیاف‌ها تولید و توزیع کند.
هدف از این کار، علاوه بر کمک به زنان اوگاندایی برای مدیریت بهتر دوران قاعدگی و کمک به حضور کارآمد دختران در مدرسه در این دوران، اشتغالزایی برای زنان در مناطق فقیر روستایی بود.
بائله برای این کار، شبکه‌ای از نماینده‌های فروش زن را ایجاد کرد و به آنها آموزش داد پدهای بهداشتی را به طور مستقیم به دست زنان در خانه برسانند و همزمان در مورد بهداشت قاعدگی به آنها آموزش دهند و به ازای هر فروش، از سازمان پورسانت دریافت کنند. به این ترتیب، مشکل زنانی که برای خرید پد به فروشگاه‌ها مراجعه نمی‌کردند، حل شد. این نماینده‌ها همچنین آموزش داده شده بودند تا با سرپرستان خانواده – عمدتا مردان – گفت‌وگو کنند و آنها را متقاعد کنند که هزینه پدها را بپردازند. وظیفه دیگر آنها، توزیع محصولات در مدارس و آگاهی‌رسانی در مورد آن بود.
تعداد مشتریان باناپدز با توزیع 5 میلیون پد در سال، در پایان سال 2018 به 25 هزار نفر رسید.