تاسیساتی که دولت چین در راستای سیاست «کووید صفر» در حوزه شهر جنوبی گوانگژو ساخته، اولین مرکز قرنطینه هدفمند برای افرادی است که از خارج وارد می‌شوند. این ساختمان در نگاه اول، شبیه یک پایگاه نظامی است و به اندازه 45 زمین فوتبال وسعت دارد. قرار است مهمانانی که از خارج وارد چین می‌شوند – چه کاملا واکسینه شده باشند و چه نه – حداقل به مدت دو هفته، در بیش از 5 هزار اتاق این ساختمان مستقر شوند. روبات‌ها هم به آنها غذا می‌دهند.
از همان روزهای اول شروع پاندمی کرونا، هدف چین این بود که ویروس کرونا را به طور کامل از مرزهای اصلی خود حذف کند. هنگ کنگ و ماکائو هم استراتژی‌های مشابهی اتخاذ کردند. اما حتی تعدادی از کشورهای دیگر که سیاست‌های کووید صفر را اتخاذ کردند – از جمله استرالیا، نیوزیلند و سنگاپور – دیگر تصمیم گرفته‌اند آنها را کنار بگذارند و به شرایط عادی برگردند. چین اما کوتاه نمی‌آید.
تاسیسات گوانگژو تنها ظرف سه ماه ساخته شد. یک مرکز قرنطینه دیگر با 2000 تخت که قرار است به زودی افتتاح شود، در نزدیکی شهر دونگوان قرار دارد. مقامات از شهرهای دیگر چین هم خواسته‌اند این رویه را در پیش بگیرند. مقامات چین می‌گویند این یک «جنگ طولانی» علیه ویروس است و وقتی پایان می‌یابد که بیماری دیگر وجود نداشته باشد.
چنین تلاش‌هایی با توجه به وسعت کشور چین و زیاد بودن راه‌های نفود به آن – با توجه به مرز داشتن با 14 کشور همسایه – تاکنون موثر واقع شده‌اند.
اما سوالی که پیش می‌آید این است که این اقدامات چه زمانی قرار است پایان یابند؟ از آنجایی که بقیه کشورهای دنیا پذیرفته‌اند که با تبدیل پاندمی به اندمی – حضور همیشگی بیماری اما کاهش شیوع آن در سطحی قابل قبول – با کووید زندگی کنند، چین تا چه مدت می‌خواهد این اقدامات سختگیرانه را ادامه دهد؟
تنها یکی از عوارض این رویکرد کووید صفر، قطع ارتباط رو در روی رهبران دنیا با رییس جمهور چین، شی جین‌پینگ، بوده است. آقای شی، از ژانویه 2020 هیچ مهمان خارجی‌ای نپذیرفته و خودش هم سفر خارجی نرفته است.
خیلی از چینی‌ها، به تشویق رسانه‌های دولتی، به این باور رسیده‌اند که غرب با پخش اطلاعات غلط در مورد منشا ویروس کرونا، قصد دارد وجهه کشور آنها را خراب کند. بنابراین، افکار عمومی چین، ضرورت چندانی برای پذیرش دنیا بعد از پاندمی نمی‌بیند و بنابراین چینی‌ها همچنان می‌توانند سیاست کووید صفر را ادامه دهند.