راشل وایت در سال ۲۰۰۴ تصمیم گرفت با کمک همسرش لباس‌های دست دوم فرزندان‌شان را که برای آنها کوچک شده بود بفروشد. این کار آنها به شکل‌گیری یک کسب‌وکار پاره‌وقت به نام Thingimijigs منجر شد. آنها با سرمایه تنها ۲۰۰ پوند کارشان را شروع کردند و به یک عمده‌فروشی در منچستر که لباس‌های دست دوم می‌فروخت مراجعه کردند و هر چیزی را که خودشان دوست داشتند و فکر می‌کردند بقیه هم دوست دارند، خریدند.
آنها با فروش چیزهای خیلی کوچک کارشان را شروع کردند و ظرف چند ماه بیشتر از سرمایه اولیه‌ای که گذاشته بودند، پول درآوردند و کسب‌وکارشان آنقدر رشد کرد که دیگر نمی‌توانستند در خانه آن را ادامه دهند.
راشل و همسرش تصمیم گرفتند شغل اصلی‌شان را رها کنند تا به طور تمام‌وقت روی کسب‌وکارشان متمرکز شوند. کار آنها آنقدر بزرگ شده بود که دیگر نمی‌خواستند به عمده‌فروش‌های محلی لباس دست دوم مراجعه کنند. البته تا وقتی اعتبار به دست نیاورده بودند، تولیدکنندگان هم تمایلی به همکاری با آنها نداشتند.
سپتامبر سال گذشته، آنها سومین انبار خود را هم راه‌اندازی کردند. گردش مالی شرکت اکنون به ۱/۵ میلیون پوند در سال رسیده است. به جز راشل و همسرش، شش نیروی دائمی دیگر در شرکت کار می‌کنند و در فصل کریسمس از نیروی کار موقت هم کمک می‌گیرند. از زمستان گذشته، نیمی از کل فروش شرکت به خارج صادر می‌شود. ظرف ۱۲ ماه گذشته، آنها آیتم‌هایی را به بیش از ۱۲۰ کشور در نقاط مختلف دنیا فروخته‌اند.
راشل می‌گوید ایجاد کسب‌وکارهای اینچنینی سخت‌تر شده، چون رقابت زیاد شده است. او به کسانی که می‌خواهند کسب‌وکار موفقی داشته باشند توصیه می‌کند که اول، کارشان را در حوزه‌ای شروع کنند که در آن اطلاعات خوبی دارند. او می‌گوید: «مثلا اگر کسی به من می‌گفت لاستیک خودرو بفروشم، به این جایگاه نمی‌رسیدم، اما می‌دانستم فرزندانم چه چیزی می‌خواهند.» همچنین او توصیه می‌کند که با مشتری همان‌طوری رفتار کنید که دوست دارید با شما رفتار شود.
