بیشتر شرکت‌های بزرگ خودروسازی و تاسیسات عمومی در دنیا، به سوی آینده برقی قدم برمی‌دارند و در این میان، صنعت سوخت فسیلی به پلاستیک روی آورده تا شکافی را که در فروش ایجاد شده، پر کند. اما یک گزارش جدید نشان می‌دهد سرمایه‌گذاری این صنعت در زیرساخت‌های جدید پتروشیمی، با ریسک 400 میلیارد دلاری همراه است.
کارشناسان می‌گویند شرکت‌های نفتی در حال وارد کردن همه دار و ندار خود به عرصه پلاستیک هستند، چون رشد در دیگر بخش‌ها با تهدید مواجه است. پلاستیک تنها حوزه امن برای رشد است. به عنوان مثال، پیش‌بینی شرکت بریتیش پترولیوم در سال 2019، نشان می‌دهد در دو دهه آینده، پلاستیک عامل 95 درصد رشد تقاضا برای نفت خواهد بود. در حال حاضر، پلاستیک فقط حدود 9 درصد تقاضای نفت را به خود اختصاص داده است.
پاندمی کرونا، فعلا تقاضا برای پلاستیک مورد استفاده در ساخت ماسک و دیگر ملزومات محافظتی را بالا برده است. اما افزایش آگاهی‌ها نسبت به مشکلات بازیافت پلاستیک (حدود 11 میلیون متریک تن پلاستیک سالانه به اقیانوس‌ها ریخته می‌شود) به این معنی است که این تقاضا دوباره کاهش می‌یابد. حتی شرکت‌های بزرگی مثل پپسی و کوکاکولا که بسته‌بندی محصولات آنها کاملا به پلاستیک وابسته است، متعهد شده‌اند به بسته‌بندی‌های قابل بازیافت و بهینه روی آورند. هر روز تعداد مصرف‌کنندگانی که می‌گویند ترجیح می‌دهند برای عدم استفاده از پلاستیک هزینه بیشتری کنند، در حال افزایش است.
از سوی دیگر، قیمت پلاستیک، به دلیل تولید مازاد، همواره رو به کاهش بوده است. پایین بودن قیمت پلاستیک خام، برای رقابت بازار پلاستیک‌های بازیافتی هم چالش ایجاد می‌کند. به همین دلیل، قوانین در این زمینه باید تغییر کنند. مثلا اینکه دولت‌ها برای تولیدکنندگان پلاستیک خام، به دلیل عوارضی که برای جامعه ایجاد می‌شود، مالیات اضافه تعیین کنند. یا مصرف‌کنندگان را به استفاده از پلاستیک‌های بازیافتی ملزم کنند. یا هزینه‌های جانبی صنعت بازیافت را به میزان قابل توجهی کاهش دهند. اروپا هر سه این اقدامات را انجام می‌دهد.
بنابراین، بهترین کار این است که شرکت‌های پتروشیمی برای بقای خود، سیستم‌های خطی قدیمی تولید پلاستیک خام را رها کرده و به سیستم دایره‌ای جدید که تولید پلاستیک بازیافتی را هم دربرمی‌گیرد، روی آورند.