پابلو تورو، راننده ونزوئلایی ارسال غذا، خودش در رمزارزها یا بلاک‌چین سرمایه‌گذاری نکرده، اما هر بار که می‌خواهد برای خانواده‌اش در ونزوئلا پول بفرستد، به صورت غیرمستقیم از ارزهای دیجیتال استفاده می‌کند.
تورو که در سال 2019 به کلمبیا مهاجرت کرده، از یک اپلکیشن به نام Valiu استفاده می‌کند تا پزو کلمبیا را به عنوان دستمزدش دریافت کند و معادل آن را به بولیوار ونزوئلا به یک حساب بانکی در این کشور واریز کند.
در اقتصاد ونزوئلا که گرفتار تورم شدید و تحریم است، این عملیات خیلی هم ساده و مستقیم انجام نمی‌شود.
اپلیکیشن Valiu از پزو استفاده می‌کند تا رمز ارز بخرد و سپس آن را به سایت جهانی LocalBitcoins می‌فروشد تا امکان تبادل به پول‌های محلی به صورت رمزارز، فراهم شود.
برای تورو، این پلت‌فرم امن‌تر از صرافی‌های غیررسمی است که تا پیش از این، برای مهاجران ونزوئلایی، کانال اصلی فرستادن پول به داخل کشور بود. همچنین دیگر نیازی نیست که او شخصا حواله‌های سنتی خریداری کند. تورو که شغلش را به عنوان گارد امنیتی یک دانشگاه در ونزوئلا ترک کرد چون حقوق ماهیانه‌اش حتی کفاف خریدن یک روز خواروبار را نمی‌داد، می‌گوید: «وقتی در ونزوئلا برق قطع می‌شود یا اینترنت کند می‌شود، برای ارسال پول به خانواده به مشکل برمی‌خوریم. حالا دیگر این نگرانی‌ها را ندارم.»
تورم شدید و تحریم‌های آمریکا علیه ونزوئلا، اقتصاد این کشور را فلج کرده و حالا رمزارزها به عنوان روشی برای خدمات‌رسانی در هر جایی که هنوز با سیستم بانکداری سنتی اداره می‌شود، ظاهر شده‌اند.
کاربران و کارشناسان می‌‌گویند، در کشورهایی که ارزش پول به سرعت در حال کاهش است، رمزارزها به ابزاری برای ارسال حواله، حفاظت از دستمزد در برابر تورم، و کمک به مدیریت جریان نقدی در کسب‌وکارها تبدیل شده‌اند.
در آمریکای لاتین، بعد از اینکه السالوادور در ماه ژوئن بیت‌کوین را به عنوان یک پول رایج به رسمیت شناخت، رمزارزها مورد توجه جدی قرار گرفته‌اند.
استارت‌آپ Chainalysis که در مورد تراکنش‌های بلاک‌چین تحقیق می‌کند، در گزارش 2020 خود، ونزوئلا را به خاطر حجم بالای تراکنش‌های بولیوار، در «شاخص استفاده از رمزارزها در جهان» در رتبه سوم قرار داد.