اختلاف بین عربستان و امارات بر سر تولید نفت به ندرت دیده شده است. دیدگاه این دو کشور نسبت به تولید نفت همیشه در یک راستا بوده و تحلیل‌گران این دو را در کنار کویت، هسته سازمان کشورهای صادرکننده نفت، اوپک، می‌دانند. بنابراین وقتی در اوایل ماه ژوییه، وزیر انرژی امارات در مصاحبه‌ای اعلام کرد سهمیه اوپک ناعادلانه است، همه متعجب شدند. تعجب بیشتر زمانی بود که جلسه اوپک با تولیدکنندگان غیرعضو اوپک که به آن اوپک پلاس می‌گویند، به خاطر این اختلاف‌ها کنسل شد. در پی این اتفاق‌ها، قیمت پایه نفت برنت به بیش از بشکه‌ای 77 دلار افزایش یافت که برای اولین بار در بیش از دو سال گذشته بوده است.
اوپک پلاس، با شروع کرونا در ابتدای سال گذشته و کاهش تقاضای نفت و سقوط قیمت به زیر بشکه‌ای 30 دلار، پیشنهاد کاهش تولید نوسانی را مطرح کرده بود. حالا که تقاضا دوباره افزایش یافته و قیمت‌ها احیا شده، این کارتل نفتی عرضه را افزایش داده است. اماراتی‌ها به طور ویژه می‌خواهند سهمیه تولید نفت آنها بر اساس پتانسیلی که دارند، نسبت به توافق اکتبر 2018 مورد بازنگری قرار گیرد. ظرفیت تولید امارات به خاطر سرمایه‌گذاری‌های سنگین از آن موقع، یک پنجم بیشتر شده است. یک سوم تولید این کشور اکنون بلااستفاده مانده است.
دیگر اعضای اوپک، به‌ویژه عربستان، نمی‌خواهند تولید نفت بیش از حد افزایش یابد. دلیلش هم این است که تغییر سهمیه امارات باعث می‌شود کشورهای دیگر مثل روسیه، چنین تقاضایی را مطرح کنند. از سوی دیگر، اگر توافق هسته‌ای ایران با غرب به نتیجه برسد، ایران هم تا پایان سال 1 میلیون بشکه در روز به بازار اضافه می‌کند.
در این شرایط، چه انتظاری از اوپک و متحدانش می‌رود؟ سه سناریو مطرح است: اول اینکه کشورها از این به بعد هر چقدر بخواهند دست به تولید نفت می‌زنند و جنگ قیمتی درمی‌گیرد. تحلیل‌گران می‌گویند این سناریو کمترین احتمال را دارد.
گزینه دوم این است که توافق جدیدی در اوپک حاصل نمی‌شود و کشورها به همان سهمیه فعلی خود بسنده می‌کنند. این یعنی افزایش تولیدی که بازار انتظار دارد، رخ نمی‌دهد. و از آنجایی که تقاضای نفت به خاطر تعطیلات تابستان و سفرها بالا می‌رود، احتمال افزایش قیمت، شاید به بیش از بشکه‌ای 80 دلار وجود دارد.
اما سومین و محتمل‌ترین سناریو، مصالحه است. یک احتمال این است که امارات و کشورهای دیگر اجازه داشته باشند تولید نفت خود را موقتا افزایش دهند. البته حتی اگر توافقی هم حاصل شود، اختلاف‌ها به نوسان قیمتی بیشتر منجر خواهد شد. برخی تولیدکننده‌ها مثل امارات که در بلند مدت با کاهش تقاضا روبه‌رو شوند، خواهان افزایش عرضه و به پول رساندن هر چه زودتر ذخایر نفتی خود هستند. برخی دیگر مثل عربستان، می‌خواهند تولید را محدود کنند تا قیمت نفت بالا بماند. این اختلاف‌ها با حرکت کشورها به سوی تحول سبز، بیشتر هم خواهد شد.