حمل‌ونقل با کشتی هیچ‌گاه به اندازه سال 2021 پرچالش نبوده است. میانگین هزینه ارسال یک کانتینر بزرگ استاندارد به بیش از 10 هزار دلار افزایش یافته که تقریبا چهار برابر رقم یک سال گذشته است. قیمت نقدی ارسال چنین باکسی از شانگهای به نیویورک، که در سال 2019 حدود 2500 دلار بود، حالا تقریبا 15 هزار دلار است. اخیرا رزرو شلوغ‌ترین مسیر که از چین به ساحل غربی آمریکا است، به 20 هزار دلار هم رسیده است.
برخی شرکت‌ها در واکنش به این شرایط، به اقدامات مختلفی روی آورده‌اند. شرکت پلوتون که سازنده دوچرخه‌های تمرینی گران‌قیمت است، به حمل‌ونقل هوایی روی آورده است. اما علاوه بر اینکه هزینه آن همچنان بالا است، ظرفیت حمل کالا تقریبا نصف روش معمولی است. هوم دیپات و والمارت، و شرکت خرده‌فروشی آمریکایی، کشتی‌ها را به طور مستقیم کرایه کرده‌اند. همچنین ارسال کانتینر در آسیا با قطارهای باری، بیشتر شده است. حتی برخی از آنها برای جلوگیری از انباشته شدن در بنادر چین، از این کشور با کامیون به اروپا می‌روند و سپس برای عبور از اقیانوس اطلس، بار کشتی می‌شوند.
به طور کلی، شرکت‌ها این روزها دو انتخاب دارند: یا ضرر ناشی از تاخیر در دریافت کالاهای خود را بپذیرند و یا اینکه کلا از واردات منصرف شوند. حجم بارهایی که در کل دنیا منتظر تخلیه شدن هستند، 10 درصد افزایش سالانه داشته است.
حمل‌ونقل با کشتی سال‌های سال زنجیره تامین را مدیریت کرده و جهانی‌سازی را رونق بخشیده است. این روش حمل‌ونقل آنقدر ارزان بود که هزینه آن برای شرکت‌ها تقریبا ناچیز به شمار می‌رفت. اما اختلال‌های متعدد با شروع پاندمی کرونا، به این معنی است که حمل دریایی در باکس‌های فلزی، دیگر مزیتی از نظر قیمت و قابل اطمینان بودن، ندارد. کارشناسان معتقدند بعید است تا ابتدای سال آینده، شرایط بهتر شود.
پیدا کردن تولیدکننده‌های جدید برای شرکت‌ها، به‌ویژه آنهایی که محصولات پیچیده دارند، دشوار است. اما گفت‌وگوهایی در مورد جهانی‌سازی معکوس بین برخی تولیدکننده‌های لباس‌های ارزان و کالاهای مصرفی آغاز شده است. اگر هزینه‌های بالای حمل‌ونقل با کشتی و تاخیر ارسال و تخلیه بار همچنان ادامه داشته باشد، شرکت‌ها به این نتیجه خواهند رسید که مجاورت با تامین‌کنندگان، بهتر از صرف هزینه‌های هنگفت برای وارد کردن کالا از نقاط دور است. از آنجایی که جایگزین بهتری برای حمل‌ونقل با کشتی وجود ندارد، تنها گزینه‌ای که می‌ماند، جابه‌جایی کارخانه‌های تولیدکننده است.