به گزارش مجمع جهانی اقتصاد، پاندمی کووید 19 نابرابری‌های اجتماعی-اقتصادی را در سطح دنیا به حداکثر رسانده است. از دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی و فضاهای سبز گرفته، تا کار و آموزش، این نابرابری‌ها مشهود است:
1- دسترسی به فضاهای سبز
مطالعات نشان می‌دهد وقت گذراندن در فضاهای سبز، مزایای قابل توجهی برای سلامت ذهنی و جسمی ما دارد. دسترسی نابرابر به این فضاها در دوران قرنطینه و محدودیت‌ها، بیشتر شده است. مثلا یک تحقیق در آفریقای جنوبی، نشان داده شهروندان سفیدپوست، به پارک‌های عمومی نزدیک‌تر هستند و پوشش گیاهی در مناطقی که سفیدپوستان ساکن هستند، 12 درصد بیشتر از مناطق سیاه‌پوست نشین است.
همچنین یک مطالعه در بریتانیا نشان داده قشر محروم ثبت شده در آمارهای رسمی، به طور میانگین، فقط به یک پنجم مناطق سبزی که برای شهروندان متمول در دسترس است، دسترسی دارند.
2- دسترسی به امکانات سلامت
یک تحقیق در اروپا نشان داده، حتی در سیستم‌های بهداشتی کشورهای پیشرفته، نابرابری در دسترسی به خدمات بهداشتی موج می‌زند. همان‌طور که سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده: «شواهدی قطعی وجود دارد که می‌گوید فاکتورهای اجتماعی شامل آموزش، وضعیت اشتغال، سطح درآمد، جنسیت و قومیت، اثری قابل توجه به میزان سلامت یک فرد دارند.»
آمارهای قطعی نشان می‌دهند مثلا در بریتانیا، گروه‌های قومی اقلیت، به طور نامتناسبی بیشتر از سایرین، تحت تاثیر کووید 19 قرار گرفته‌اند. همین الگو در آمریکا نیز مشاهده شده است.
این اختلاف‌ها در کشورها، در صدر نابرابری‌هایی است که بین کشورها وجود دارد. به عنوان مثال، 95 درصد مر‌گ‌ومیر ناشی از مرض سل، در دنیای در حال توسعه رخ می‌دهد و اختلاف امید به زندگی جهانی تا 34 سال هم می‌رسد.
3- تقسیم‌بندی دیجیتال
میلیون‌ها کارگر و کودک مدرسه‌ای، در روزهای قرنطینه مجبور به دورکاری و آموزش مجازی شدند. اما این موضوع، شکاف‌ها در دسترسی به تکنولوژی و اینترنت را پررنگ کرد. به عنوان مثال، حدود 50 درصد مردم هند (یعنی بیش از 600 میلیون نفر) هنوز به اینترنت دسترسی ندارند. در خیلی از کشورهای آفریقایی، این رقم بیشتر است. آموزش الکترونیک کودکان در چنین شرایطی، بیش از یک فانتزی نیست.
4- مشاغل در دنیای مجازی
داده‌ها نشان می‌دهند درصد افرادی که از خانه کار می‌کنند، کاملا به ضریب نفوذ اینترنت کشورها بستگی دارد. کشورهایی که اینترنت ضعیف دارند، حتی اگر میزان دسترسی به اینترنت در آنها بالا باشد، به سختی می‌توانند کارهای خود را به صورت مجازی و برگزاری جلسات و کنفرانس‌های تصویری، پیش ببرند. یک موضوع دیگر این است که کارکنانی که تحصیلات و مهارت‌های بالاتر دارند، به احتمال بیشتر در معرض مشاغلی هستند که امکان دورکاری در آنها وجود دارد.