هشت کشور اروپای شرقی و حوزه بالتیک در سال 2004 به اتحادیه اروپا پیوستند: جمهوری چک، استونی، مجارستان، لاتویا، لیتوانی، لهستان، اسلواکی و اسلوونی. خیلی از شهروندان این کشورها از آن سال به بعد، به بریتانیا مهاجرت کردند، چون بر خلاف دیگر کشورهای اروپایی، میزان کنترل‌های این کشور کمتر بود. اما طبق یک بررسی نیروی کار، تعداد جوانان متولد این کشورها که در انگلستان و ولز زندگی می‌کنند، از 1 میلیون و 139 هزار نفر در سال‌های 2017-2016 به 926 هزار نفر کاهش یافته است. داده‌های دیگر هم آمار مشابهی را نشان می‌دهند. سال گذشته، کمتر از 17 هزار نوزاد از مادران لهستانی در بریتانیا متولد شده‌اند که کاهشی قابل توجه را نسبت به 23 هزار نفر در سال 2015 نشان می‌دهد.
برگزیت، باعث کاهش ارزش پول انگلستان شده و قدرت خرید کمک‌های مالی که از این کشور به کشورهای اروپای شرقی فرستاده می‌شد را کم کرده است. دو سال بعد از برگزیت، دولت اعلام کرد آنهایی که می‌خواهند اقامت دائم داشته باشند، باید پنج سال متوالی در این کشور زندگی کنند که این خبر برای بعضی افراد ناامیدکننده بود.
این کشورهایی که 16 سال پیش به اتحادیه اروپا پیوستند، آنقدر متحول شده‌اند که دیگر بریتانیا برایشان جذابیت ندارد. ماریوس ویناسکار، شهروندی است که در سال 2005 به بریتانیا مهاجرت کرد و به کار برچسب زدن روی بسته‌بندی سبزیجات مشغول شد، اما به یاد می‌آورد که هر وقت به کشورش لیتوانی سر می‌زد، احساس ثروتمند بودن داشت. حالا او شغل بهتری دارد و سرپرست راننده‌های یک شرکت شده، اما دیگر چنین حسی ندارد. اگر بخواهیم قدرت خرید را مقایسه کنیم، در 16 سال گذشته، میانگین دستمزد در لیتوانی از 41 درصد سطح دستمزد در بریتانیا به 61 درصد افزایش پیدا کرده است. به علاوه خیلی از مردم اروپای شرقی، شغل خود را در بریتانیا از دست داده‌اند.
به جز برگزیت، خیلی از مهاجران اروپای شرقی به خاطر اجبار خانواده و یا اینکه به اندازه کافی پول جمع کرده‌اند که به کشور خود بازگردند، بریتانیا را ترک گفته‌اند. تغییر بزرگی که رخ داده این است که تعداد مهاجران از این منطقه اروپا بسیار کم شده است. علاوه بر اینها، کاهش جمعیت جوان این کشورها، پتانسیل مهاجرت را کاهش داده است. طبق ارزیابی سازمان مالل، تعداد جوانان 18 ساله لهستان، از 598 هزار نفر در سال 2005 به 340 هزار نفر کاهش یافته است.