همان‌طور که در خبرهای قبلی گفته شد، پاندمی کرونا باعث شده وضعیت کمبود نیروی کار در دنیا روز به روز بدتر شود و این موضوع تردیدهایی در مورد افزایش سرعت اتوماسیون ایجاده کرده است. در آمریکا، تعداد مشاغل خالی 9.3 میلیون است که تاکنون بی‌سابقه بوده است. مشاغل خالی در کانادا، 20 درصد بیشتر از سطوح قبل از شروع پاندمی کرونا است. حتی در اروپا، تعداد کارفرماهایی که از دشواری پیدا کردن نیروی کار جدید شکایت دارند، در حال افزایش است. بحث بر سر کمبود نیروی کار، بیشتر حول سیاست‌های رفاه کارکنان و اختلال در اقتصاد می‌گردد. اما درس عمیق‌تر این پدیده برای ما، «افسانه اتوماسیون» است.
اقتصاددانان با اطمینان گفته‌اند که موجی از روبات‌های قاتل مشاغل، در حال اشغال بازار کار هستند. صندوق بین‌المللی پول می‌گوید پاندمی کرونا «در حال تغییر مسیر اشتغال و دور کردن آن از بخش‌هایی که است که نسبت به اتوماسیون آسیب‌پذیرتر هستند.» کارشناسان می‌‌گویند هزینه‌های اضافه کرونا، توسعه و استفاده از تکنولوژی‌های جدید را برای اتوماتیک‌سازی کار انسان، سرعت بخشیده است. اما آیا اتوماسیون ناشی از پاندمی می‌تواند ارتشی از نیروی کار مازاد را موجب شود؟
درست است که رکودهای اقتصادی معمولا شرکت‌ها را به استفاده بیشتر از روبات‌ها سوق می‌دهد، چون استفاده از نیروی کار در مقایسه با درآمدی که دارند، گران‌تر تمام می‌شود. به علاوه روبات‌ها مریض نمی‌شوند و لازم نیست فاصله اجتماعی را رعایت کنند. اما تجربه تاریخی چیز دیگری می‌گوید. قرن‌ها پیشرفت در تکنولوژی، هیچ‌گاه به بیکاری ساختاری گسترده منجر نشده است. کشورهایی که روبات‌های بیشتری دارند، بیکاری کمتری خواهند داشت، نه بیشتر.
فقط مساله کمبود نیروی کار نیست که داستان موج فزاینده روبات‌های قاتل مشاغل را تضعیف می‌کند. در آمریکا، دستمزد کارگرانی که در مشاغلی با کمترین درآمد هستند و به نظر می‌رسد نسبت به اتوماسیون بیشترین آسیب‌پذیری را داشته باشند، بیش از هر زمان دیگری در حال افزایش است.
به علاوه، در شرایطی که هنوز سفرها به طور کامل آزاد نشده و در برخی جاها قرنطینه ادامه دارد، کار نصب ماشین‌آلات جدید سخت‌تر شده است. واردات روبات‌های صنعتی آمریکا در سال 2020 با کاهش 3 درصدی مواجه بود. به نظر می‌رسد اتوماسیون افراد را در مضیقه اقتصادی قرار نداده است.