بخش‌های تجاری آمریکا با مفهوم «شهر 15 دقیقه‌ای» که می‌گوید کله نیازهای اولیه شما باید با 15 دقیقه پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری رفع شود، در تعارض است. ساختمان‌های اداری در یک بخش از شهر قرار گرفته‌اند و بیشتر کارکنان آنها باید با خودرو به آنجا بروند. اما از آنجایی که پیش‌بینی می‌شود برخی شرکت‌ها دورکاری را بعد از پاندمی کرونا همیشگی کنند، بخشی از این فضاهای کاری خالی می‌ماند و قرار است به منزل مسکونی تبدیل شود. به این ترتیب، مناطقی با کاربرد ترکیبی اداری و مسکونی ایجاد خواهد شد.
پیاده‌سازی ایده شهر 15 دقیقه‌ای در برخی مناطق آسان‌تر از مناطق دیگر است. پاریس که قهرمان این ایده بوده، شهری متراکم است، اما تلاش می‌کند از ساختمان‌های ترکیبی بیشتری استفاده کند و دفاتر اداری قدیمی را به منازل مسکونی تبدیل کند. یک دفتر پستی سابق در این شهر، در حال تبدیل شدن به مسکن اجتماعی، هتل، مهد کودک، فروشگاه، رستوران و یک قطب لجستیکی در زیرزمین است.
در تئوری، این نوع استفاده دوباره از ساختمان‌ها می‌تواند بیشتر و بیشتر شود. اما در عمل، چالش‌هایی وجود دارد،چون همه این ساختمان‌ها به راحتی قابل تبدیل به مسکن نیستند. ساختمان‌های قدیمی‌تر برای این تغییر کاربری مناسب‌تر هستند. اما دفاتر مدرن، اغلب سالن‌های بزرگ با فضای وسیع دارند که پنجره‌ها فاصله زیاد دارند و اگر قرار باشد به آپارتمان تبدیل شوند، فضاهای بی‌استفاده زیادی در وسط باقی می‌ماند.
به همین دلیل، در برخی پروژه‌ها، فقط بخشی از ساختمان‌ها تغییر کاربری می‌دهند و قسمت‌هایی تغییر می‌کنند که قابلیت تبدیل شدن به مسکن را دارند.
هنوز مشخص نیست بعد از کرونا چه تعداد دفاتر کاری برای همیشه خالی می‌مانند، چون خیلی از شرکت‌ها هنوز برای دورکاری همیشگی و یا روش دوگانه دورکاری و حضوری، تصمیم قطعی نگرفته‌اند. اما تعداد شرکت‌هایی که قراردادهای اجاره بلندمدت خود را تمدید نمی‌کنند، رو به افزایش است. در برخی موارد، صاحبان ساختمان‌ها – به‌ویژه در شهرهای متراکم که قیمت زمین گران است – به این نتیجه رسیده‌اند که اگر از ساختمان خود استفاده متفاوتی کنند، صرفه اقتصادی بیشتری برای آنها خواهد داشت. این موضوع بافت بسیاری از شهرها و مناطق را تغییر می‌دهد.