مجله اکونومیست این هفته تصویری از اقدامات اخیر آمریکا و هند را با یکدیگر مقایسه میکند: در حالیکه آقای ترامپ برنامه های محیط زیستی رییس جمهور قبلی آمریکا، آقای اوباما، را منحل کرده است، هند سریعتر از هر کشور دیگری، به مبارزه با آلودگی ها زیست محیطی خود میپردازد.
معدن کاران آمریکایی از تصمیم اخیر آقای ترامپ هیجان زده اند. وی در یک سخنرانی اعلام کرد: «دولت من، بر جنگ با ذغال سنگ، نقطه پایانی قرار میدهد».
اما ظاهرا آقای ترامپ فراموش کرده است که از رونق افتادن معادن ذغال سنگ، بیشتر به دلیل قیمت ارزان گاز طبیعی به عنوان جایگزین بوده است. با دسترسی فراوان و ساده تر به منابع گاز طبیعی، مصرف ذغال سنگ که به شدت آلاینده است، کم کم به صرفه نبود.
در حالیکه آمریکا راه جدیدی را در پیش گرفته است، در طرف دیگر کره زمین، هند برای کاهش آلاینده هایش تلاش میکند. هند پس از چین و آمریکا، سومین تولیدکننده بزرگ آلاینده های کربنی است. ۶۱ درصد از برق این کشور توسط نیروگاه های ذغال سنگی تولید میشود.
در حالیکه هند قصد برق رسانی به ۲۴۰ میلیون مشترک جدید را دارد، بیم آن میرود که این برنامه با افزایش گازهای گلخانه ای همراه باشد، اما دولت هند تصمیم گرفته است این روند را تغییر دهد. تا ده سال آینده ساخت هرگونه نیروگاه ذغال سنگی جدید در هند ممنوع اعلام شده است. هم اکنون نیز، ۴۰ درصد از نیروگاه های ذغال سنگی این کشور غیرفعال هستند. علت آن هم بحرانی بود که دامنگیر صنعت برق این کشور شد. عدم توانایی در بخش توزیع برق در این کشور، باعث کند شدن برنامه های توسعه ای دولت شده است.
به همین موازات هند قصد دارد تا سال ۲۰۲۲، ظرفیت تولید برق خود را از طریق نیروگاه های تجدیدپذیر به ۱۷۵ گیگاوات برساند، یعنی سه برابر ظرفیت فعلی. برخی این هدف را خیلی بلند پروازانه می بینند. هرچند هند برای سالها به مصرف سوخت های فسیلی ادامه خواهد داد، اما اقداماتی که در حال انجام آن است به مراتب برای همه ساکنین کره زمین بهتر از برنامه های آقای ترامپ به نظر میرسد.
برگرفته از The Economist
