افزایش جهانی قیمت کالاهای اساسی به دلیل جنگ در اوکراین و اختلالات ناشی از کووید، باعث شده کسب‌وکار معادن افغانستان شکوفا شود و این روزنه امیدی برای اقتصاد افغانستان است. این معادن – به‌ویژه معادن زغال سنگ – به یک جریان درآمدی مهم برای طالبان تبدیل شده که به دلیل انزوای اقتصادی و تحریم‌ها با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کند.
از زمان ترک نیروهای ناتو و تسلط طالبان، افغانستان دچار فروپاشی اقتصادی شده است. اقتصاد افغانستان سال گذشته حداقل 20 درصد کوچک شد. طالبان برای جبران این ناکامی، بدون توجه به اثرات زیست محیطی و نگرانی‌های اخلاقی ناشی از بهره‌کشی از کودکان برای استخراج منابع، صادرات زغال سنگ را به میزان قابل توجهی افزایش داده است.
بیشتر معادن زغال سنگ در افغانستان از طریق جاده‌های کوهستانی صعب‌العبور به کابل یا پاکستان می‌رسند. کارشناسان می‌گویند صادرات زغال سنگ افغانستان به پاکستان، از مدتی که طالبان آمده دو برابر شده و به 4 میلیون تن رسیده است.
دولت قبل افغانستان، کارهایی را برای تحول سبز شروع کرده بود، اما طالبان به شدت از سوخت‌های فسیلی استقبال می‌کند. علاوه بر افزایش درآمد، بهره‌برداری از معادن به طالبان امکان داده سران نظامی منطقه‌ای را از داشتن منابع درآمدی مستقل دور نگه دارد و به این ترتیب قدرت خود را استحکام بخشد.
با اینکه واردات افغانستان به شدت کاهش یافته، سازمان ملل انتظار دارد کل صادرات این کشور امسال افزایش یابد و از 1.2 میلیارد دلار در سال 2019 به 1.8 میلیارد دلار برسد.
ثروت معدنی افغانستان همواره دولت‌ها و سرمایه‌گذاران را به وجد آورده است. برخی پیش‌بینی‌ها می‌گویند ارزش کل ذخایر لیتیوم و سنگ‌های قیمتی در این کشور به 1 تریلیون دلار می‌رسد. اما سال‌ها بی‌ثباتی سیاسی، اکتشاف و معدن‌کاوی را با محدودیت مواجه کرده بود.
وزیر بازرگانی جدید افغانستان، نورالدین عزیزی، در مصاحبه‌ای گفته کابل در حال مذاکره با سرمایه‌گذارانی از چین، روسیه و کشورهای دیگر است تا قراردادهایی برای استخراج از معادن ببندد. به گفته او «امارت اسلامی بهتر از دولت‌های قبل به تجارت توجه می‌کند. ما می‌خواهیم تجارت اقتصادی را از مسائل نظامی جدا کنیم و هیچ مشکلی برای تجارت با هیچ کسی نداریم.»